Tweeënzeventig uur Spanje (3)
San Clemente, SegoviaIn mijn voorvorige blogje vertelde ik dat ik naar Spanje was gegaan voor het Hay Festival in Segovia, en in het vorige blogje beschreef ik het vraaggesprek. De dag erna, afgelopen zaterdag, ben ik naar Madrid gegaan, omdat ik dolgraag het Museo de América wilde bezoeken, dat vlakbij het busstation Moncloa is. Mijn bus ging niet al te vroeg, dus ik had tijd om langs enkele romaanse kerkjes in Segovia te lopen, die allemaal de narthex bleken te hebben aan de zijkant in de plaats van de voorkant.
De bus naar Madrid zat behoorlijk vol met Duitse pelgrims die op weg waren naar Santiago de Compostela, wat me nogal verbaasde, omdat het heiligdom de andere kant op was. Even verbazingwekkend was de jonge vrouw naast me in de bus, die tekeningen zat te maken op een tablet en bij aankomst een compleet stripverhaal had vervaardigd.
De Madrid-stèleMuseo de América
Over het Museo de América, dat meer heeft te bieden dan alleen de collectie precolumbiaanse kunst waarvoor ik kwam, zal ik nog eens bloggen. Er is veel over te vertellen en bijna allemaal positief. Het enige nadeel is dat alle uitleg en het volledige aanbod in de museumboekhandel Spaanstalig is; ik had graag een Engelse catalogus aangeschaft. Ik ben er vrij lang gebleven. Het topstuk is de Madrid-codex: net als de Dresden-codex (waarover ik twee weken geleden schreef) een echt Maya-boek. Ik kan nu claimen dat ik in tien dagen de helft van alle overgebleven Maya-literatuur heb bekeken.
Ik wandelde door naar de Tempel van Debod, een Egyptisch gebouwtje dat, net als “onze” Tempel van Taffeh, door de Egyptische overheid cadeau is gedaan als dank voor archeologische hulp bij de aanleg van de Aswan-dam. Het was vrij druk en de bewaker zei dat ik later moest terugkomen, wat ik niet meer heb gedaan.
Madrid
Een vriendelijke mevrouw van de ambassade had me gezegd dat ik zeker langs het Koninklijk Paleis moest wandelen, maar ze zal niet hebben geweten hoe goed dat advies was. Een paar maanden geleden blogde ik over Spanje in de Late Oudheid, en toen noemde ik ook vorsten als Eurik, Leovigild en Pelagius. Er bleken standbeelden van deze heren voor het paleis te staan, die mooi demonstreren hoe Spanje een geschiedbeeld had (of heeft) waarin er culturele continuïteit is van Visigotisch Iberië via de Asturische leider Pelagius naar de middeleeuwse koninkrijken.
Pelagius van AsturiëVia de Plaza de la Villa en de Plaza Mayor en door de Barrio de las lettras bereikte ik de laatste bestemming van de dag: het Prado. Ik hoopte de buste van Xenofon te zien, maar de sculptuurafdeling bleek gesloten. Ik was al wat moe, maar ik denk dat ik het ook anders geen fijn museum zou hebben gevonden. Je koopt kaartjes in het noorden, moet naar een ingang in het oosten en kan je bagage in bewaring geven op de eerste verdieping in het zuiden. Zo schept het museum zogeheten B-bewegingen: verplaatsingen die nodig zijn om de eigenlijke verplaatsingen te maken, zoals auto’s die, na de eigenlijke rit, rondrijden op zoek naar een parkeerplaats. Teveel B-bewegingen in een museum dragen bij aan onaangename drukte. Ik heb het bezoek aan het Prado dus beperkt tot drie schilderijen van Goya. (Meer dan drie doeken bekijken in een museum is sowieso een belediging van de schilderkunst.)
Een rumoerige bus bracht me terug naar Segovia. Ik moet nu aan “name dropping” doen en schrijven dat ik die avond dineerde met iemand uit de familie De’ Medici, en dat we spraken over literatuur, de eenzijdige aandacht voor Engelse publicaties en over onze uitgevers. En die opmerking doet me denken aan de autobiografie van Casanova, die eindeloos schrijft over zijn conversaties met de Europese aristocraten met wie hij placht te souperen.
Geestelijk welbevinden
Ik wilde het zaterdag niet te laat maken, want mijn hoofd zat nog vol Madrileense indrukken, en wandelde terug naar het hotel. Een boekhandel had als opschrift op de gesloten rolluiken dat wie veel leest en veel reist, veel ziet en veel weet: een citaat van Don Quichot, en we weten allemaal wat het vele lezen bij die weergaloze ridder heeft aangericht. Ik hou van de zelfspot dat een boekhandel de klanten wijst op de gevaren voor het geestelijk welbevinden.
Zondagmorgen nam ik afscheid van Jan-Willem, reisde ik terug naar Madrid en vloog ik naar Nederland. Alles bij elkaar ben ik iets meer dan tweeënzeventig uur in Spanje geweest. Elk buitenland heeft weer andere buitenlanden: in Dresden merk je dat je bij Tsjechië en Oostenrijk bent, in Spanje realiseer je je dat voor Spanjaarden Zuid-Amerika heel nabij is. Het helpt je om je eigen wereldje wat te relativeren. Dit bezoek was even kort als waardevol.
#Debod #Madrid #MuseoDeAmérica #Prado #SantiagoDeCompostela #Segovia #Spanje #Taffeh #vanitasVanitatum #Xenofon
