Nederland is een calvinistische #aristocratie met een structureel gebrek aan #empathie en #compassie
‘De #kansenongelijkheid in Nederland begint al tijdens de zwangerschap’
#Toeslagenaffaire #afstandsmoeders #afstandskinderen
https://fd.nl/samenleving/1570277/de-kansenongelijkheid-in-nederland-begint-al-tijdens-de-zwangerschap
#compassie
Beste mensen,
Warm kloppende Harten voor een
Barm ❤️ Leiden kunnen in een
verkeerde vouw komen, oververhit
raken, van kleur verschieten.
Ze vragen er niet om, ’t gebeurt,
en wat ze ook doen, wat ze ook
proberen of bedenken:
Warm kloppende Harten nemen
besluiten die het verstand hen op
dit moment niet kan schenken.
De eerder aangekondigde Barm
❤️❤️ Dag ma 15 september
wordt verplaatst naar 2026
(n.t.b. datum).
Barm ❤️❤️ Leiden
Tamara & Ruud
𝘞𝘪𝘦 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘵 𝘰𝘯𝘻𝘦 𝘪𝘯𝘴𝘱𝘪𝘳𝘦𝘳𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘴𝘱𝘳𝘦𝘬𝘦𝘳 / 𝘥𝘪𝘴𝘨𝘦𝘯𝘰𝘰𝘵,
𝘉𝘢𝘳𝘮 ❤️ 𝘓𝘦𝘪𝘥𝘦𝘯, 𝘮𝘢 15 𝘴𝘦𝘱𝘵𝘦𝘮𝘣𝘦𝘳 𝘢.𝘴., 18.00𝘶?
𝘞𝘩𝘰 𝘸𝘪𝘭𝘭 𝘣𝘦 𝘰𝘶𝘳 𝘪𝘯𝘴𝘱𝘪𝘳𝘪𝘯𝘨 𝘴𝘱𝘦𝘢𝘬𝘦𝘳 / 𝘵𝘢𝘣𝘭𝘦 𝘤𝘰𝘮𝘱𝘢𝘯𝘪𝘰𝘯,
𝘔𝘦𝘳𝘤𝘺 ❤️ 𝘓𝘦𝘪𝘥𝘦𝘯, 𝘔𝘰𝘯𝘥𝘢𝘺, 𝘚𝘦𝘱𝘵𝘦𝘮𝘣𝘦𝘳 15𝘵𝘩, 18.00𝘩?
#ElkaarLeiden #Leiden #barmhartigheid #Compassie #samenleving #wij #toekomst
Cartoonjournaal 19 juni 2025.
Lees het bijbehorende bericht op mijn LinkedIn profiel:
#humor #actualiteit #nieuws #cartoonjournaal
#noodpakket #crisis #ramp #extreemrechts #radicaal #populisme #democratie #centrumlinks #ecologie #compassie #empathie
De rug recht, het hart zacht (5)
Er lijkt een vreemde stilte te zijn neergedaald onder veel christenen vandaag. Niet de stilte van gebed of contemplatie, maar een verlegen, terughoudende stilte. Een neiging om te zwijgen wanneer onze waarden worden uitgedaagd door krachten die die waarden niet delen.
Denk aan de spanning tussen vrijheid, gelijkwaardigheid en naastenliefde – en extremisme dat daar haaks op staat. Uit respect, of misschien uit angst, durven velen hun grenzen niet meer aan te geven. Maar in onze poging niemand te kwetsen, verliezen we soms de moed om op te staan. Niemand willen kwetsen is mooi, maar het mag niet betekenen dat we toestaan dat we zelf gekwetst worden. Ook liefde vraagt om begrenzing.
We lijken vergeten dat liefde ook krachtig kan zijn. Dat compassie geen medeplichtigheid is. En dat mededogen niet betekent dat je jezelf opoffert tot je verdwijnt.
Tegelijkertijd groeit de waardering voor een andere vorm van christendom – niet als machtsinstituut, maar als innerlijke bron van levenswijsheid. Denk aan Richard Rohr, die het Christusbeeld opent naar een universeel patroon van overgave en transformatie. Liefde als oerkracht.
Ja, het christendom heeft diepe wonden geslagen – kruistochten, koloniale zendingsdrang, schuld en schaamte. Maar minstens zo pijnlijk zijn de ingrepen die het oorspronkelijke vuur hebben gedempt. Innerlijke stromingen werden onderdrukt, seksualiteit gedemoniseerd, het evangelie gebruikt om te beheersen in plaats van te bevrijden.
Toch zijn er ook stromingen die herinneren aan de oorspronkelijke kracht: het johanneïsch christendom, waarin liefde, wijsheid en innerlijk weten centraal staan. Het esoterische christendom, dat zoekt naar de verborgen lagen van het evangelie. Ze tonen dat Jezus geen controle zocht, maar bevrijding – geestelijk, innerlijk, existentieel.
Veel gelovigen hebben geleerd dat ‘jezelf opofferen’ het hoogste goed is. Maar grenzen stellen is óók een daad van liefde – ook voor de ander. Wie uit naam van naastenliefde onderdrukking tolereert, voedt uiteindelijk het kwaad.
Een vriend van ons, homoseksueel en een ‘nieuwe’ christen, vindt diepe troost in het evangelie. En toch ervaart hij opnieuw een ongemakkelijke stilte. Geen uitgesproken oordeel, maar ook geen echte openheid. Alsof men bang is het verkeerde te zeggen. Zo blijft de werkelijke ontmoeting uit. Liefde die niet durft te spreken, blijft oppervlakkig.
Het vraagt moed om iemand voluit te verwelkomen zonder hem te willen veranderen – én tegelijk trouw te blijven aan wat je zelf gelooft. Dat is moedig mededogen: blijven staan in de spanning, met een open hart én een open mond.
Wat ons vandaag ontbreekt, is niet compassie. Wat ontbreekt, is moed. Een nieuwe soort christelijke moed die zacht is van hart, maar helder in grenzen. Die niet polariseert, maar wel positioneert. Die zegt: tot hier en niet verder – zonder te verachten. Die weigert liefde los te koppelen van waarheid.
Het kruis staat niet alleen voor lijden. In de mystieke traditie is het een symbool van innerlijke omkering: kwetsbaarheid als poort naar kracht, overgave als weg naar liefde. Net als in het boeddhisme, waar bevrijding begint bij het erkennen van lijden.
Misschien is het tijd voor een spiritualiteit die zowel het hoofd buigt als de rug recht houdt. Die weet dat het middenpad geen vaagheid betekent, maar een moedig evenwicht. Niet om te overheersen, maar om trouw te blijven.
Niet om te winnen, maar om te blijven staan – in liefde, juist als die onder druk staat.
Luuk Mur ( 1952) is psycholoog en heeft een drietal boeken geschreven over de door hemzelf ontwikkelde hulpverleningsmethode communitysupport. Hij is lid van de Dzogchen Community Nederland. Dzogchen is een vorm van Tibetaans boeddhisme waarbij veel belang wordt gehecht aan de ontwikkeling van individueel bewustzijn. Bij deze traditie streeft men naar non-dualiteit van het bewustzijn. Mensen zijn zich niet alleen bewust ( je weet dat je dit leest), maar je kunt je ook bewust zijn van dit eerste bewustzijn. Dit meta-bewustzijn wordt ‘gewaarzijn’ genoemd.
Dit is een automatisch geplaatst bericht via ActivityPub.
#christendom #compassie #diepeWonden #innerlijkeOmkering #liefdeVoorDeAnder #moed #opofferen #stilte
Een tijdje terug poste ik deze foto met de vraag 'Wat maakt Nederland, #Nederland?
Dat ging over het afschaffen van zwemlessen.
Met het besluit om de 12-jarige Mikael toch uit te zetten naar Armenië, een land waar hij nooit geweest is, blijkt dat we ook ons idee van Nederland als land van #compassie moeten herzien.
#Populisten gooien het kind met het badwater weg. Alles wat Nederland, Nderland maakte, wordt één voor één verwijderd.
En dan verbaasd zijn dat het vroeger 'beter' was.
Karma en Mededogen – hoe komen ze bij elkaar?
Gedurende de laatste weken van het jaar 2024 her-publiceerden we tekst en beeld van auteurs. In 2025 gaan we daar mee door. Hieronder een tekst van Katinka Hesselink, op 30 mei 2013 gepubliceerd in het BD.Een veel voorkomende interpretatie van karma is als volgt (ook heel gewone psychologie, trouwens):
Zij hebben het moeilijk omdat het hun karma is (eigen schuld, dikke bult). Ik heb het moeilijk omdat zij iets fout hebben gedaan. Ik ben gelukkig door mijn goede karma. Zij zijn gelukkig omdat het ze mee zit.
Dit is makkelijk omdat het de eigen verantwoordelijkheid lekker klein maakt: ik ben verantwoordelijk voor wat goed met me gaat, terwijl de rest met de omstandigheden te maken heeft. Dit zou niet zo verkeerd zijn als we anderen het zelfde gunden, maar meestal doen we dat niet. Over het algemeen geven we anderen sneller de schuld dan onszelf, of het nu gaat om de slechte dingen die onszelf overkomen of de slechte dingen die anderen mee maken. Degenen van jullie die bekend zijn met ‘The Law of Attraction’ zullen overeenkomsten en verschillen zien.
Als je naar deze situatie kijkt vanuit Chittamatrin ((Chittamatrin = Yogachara = een van de scholen van Boeddhistische filosofie. Mijn leraar Geshe Sonam Gyaltsen heeft ons de afgelopen tijd over deze school onderwezen, maar bovenstaande is mijn eigen interpretatie, in perspectief zien we alles dat we ervaren als ons eigen karma. Als je gelukkig bent is dat je karma. Als je verdriet hebt, is ook dat je karma. Het wordt een beetje moeilijker als het om gaat om hoe je naar anderen kijkt.
Als je anderen ongelukkig ziet zijn, is dat jouw projectie en dus in die zin ook jouw karma. Dat wil zeggen, je hebt dat verdriet mede-geproduceerd. Jammer genoeg betekent dit niet (en dit is waar The Secret het fout heeft) dat je het beter kunt negeren. Als je actief het lijden van anderen negeert, is het niet anders dan als je je eigen pijn negeert: je verstopt het alleen maar. Soms (vaak) is dat het enige wat je kunt doen, maar weet wel dat je verstoppertje speelt.
Dit betekent ook dat als het in je vermogen ligt om anderen te helpen, doe dat dan ook. Je kunt karma niet gebruiken als excuus om niet aardig te zijn.
Natuurlijk hebben die andere mensen hun eigen projecties en ervaringen. Heel vaak is ons beeld van iemand nauwelijks in overeenstemming met hoe die ander zichzelf ziet. Dit betekent dat ‘anderen helpen’ ook niet zo makkelijk is als het klinkt, behalve als het gaat om zaken als voedsel en onderdak, misschien.
De eerste les van karma is verantwoordelijkheid nemen voor alles wat je ervaart. De tweede… je te realiseren dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten en de enige manier om het voor iedereen wat makkelijker te maken is door onverschilligheid met vriendelijkheid te verruilen.
© Katinka HesselinkEerder gepubliceerd op: overpeinzende.nl/2013/karma-mededogen
De bijbehorende afbeelding is een foto van een door mijzelf gemaakte tsa-tsa (afgietsel) van een Boeddha hoofd dat ik o.l.v. Lies Gronheid gemaakt heb.
Dit is een automatisch geplaatst bericht via ActivityPub.
#Boeddhisme #compassie #karma #KatinkaHesselink #mededogen #TibetaansBoeddhisme
#Boeddhisme #compassie #karma #KatinkaHesselink #mededogen #TibetaansBoeddhisme
#altruisme #solidariteit en #compassie verdwijnen uit NL. Ultra kapitalisme moet regeren, alles moet (zo lijkt het) Trumpiaanse ‘deals’ opleveren 🤬🤦🏻♀️ Wat een #ktkbnt
Bezuinigingen Klever bekend: alleen nog ontwikkelingshulp in direct Nederlands belang https://nos.nl/l/2556575
De waarde van lijden en van machteloos staan
Gedurende de laatste weken van het jaar 2024 her-publiceerden we tekst en beeld van auteurs. Hieronder een inspirerende tekst van Marloes Lasker, eerder in het BD gepubliceerd op 26 maart 2013.Een van de grootste zegeningen van mijn ziekte op het geestelijk pad is dat ze me heeft leren lijden. Of, als ze me het niet heeft geleerd, dat ze me ertoe dwingt. Niet een lijden uit slachtofferschap. Zoals, waarom ik? Dit is mij aangedaan. Zij die mijn ziekte niet hebben begrijpen mij niet.
Maar een lijden dat voortkomt uit verlies, uit de diepe bewustwording van vergankelijkheid. Rouw. En naar ik vermoed dragen we allen dat lijden in ons. Want we lijden allemaal verlies. We dragen alleen al het verlies van ons eigen leven.
Lijden dat voortkomt uit de realisatie van verlies, van vergankelijkheid, is een lijden dat mij zuivert van mijzelf. Dit lijden is liefde voor zelf. Ze heft haar eigen schoonheid en landschap. Bovendien laat zij mij liefde zien (of, in boeddhistische termen: compassie of mededogen). Niet een liefde om een bepaalde reden, of een gehechte liefde in iets. Maar liefde die ik zelf ben, nergens op gebaseerd.
Een diepe realisatie van machteloosheid wekt vertrouwen bij me op. Machteloos staan. Niet alleen tegen vergankelijkheid, tegen verlies, maar ook de machteloosheid die voortkomt uit de realisatie dat ik het niet kan doen. Omdat ik bij pogingen daartoe telkens opnieuw weer in de valstrik loop van mijn eigen begeerte, haat en onwetendheid (of, in een niet-boeddhistische term: egocentriciteit). Ik kom daar niet uit; ik sta machteloos.
Dit wekt vertrouwen. Niet een vertrouwen dat ergens op is gebaseerd. Niet een vertrouwen in iets bepaalds. Maar Vertrouwen. Durven leven in thuisloosheid. Durven leven in het leven zoals het zich aandient. Wat soms kan inhouden: durven leven in angst. Vertrouwen in iets dat mij onbekend is, in datgene wat geen naam kan dragen.
Dit is een automatisch geplaatst bericht via ActivityPub.
#compassie #lijden #MarloesLasker #mededogen #rouw #thuisloosheid #verlies #vertrouwen
#compassie #lijden #MarloesLasker #mededogen #rouw #thuisloosheid #verlies #vertrouwen
De Ego-Geest en klimaatverandering
Heel vaak vinden mensen het moeilijk om de aanpassingen door te voeren die nodig zijn (eigenlijk) om de planeet te redden, de Antropogene klimaatveranderingen tegen te gaan, het willen redden en weer herstellen. Een soort klimaat-inertia. ‘Andere mensen moeten maar iets doen’.
Tekst Siglinde BurghoutsZe zijn zo gewend aan hun luxe, hun comfort en levensstijl – hun mogelijkheden. Ze willen hun mogelijkheden niet beperken. Een graad aan veiligheid en gaan die misschien niet zo mogelijk was, of realistisch.
Waarom willen we zo eigenlijk die veranderingen niet doorvoeren, die wel nodig zijn. Waarom doet niet iedereen dat meteen gewoon? Hoe kunnen we toch de klimaatdoelen halen?
De ego-geest is voornamelijk waarom we dat niet doen, of waarom we dat niet ver genoeg doen. Het is eigenlijk wel goed te doen om van de ego-geest af te komen. En het is dan ook wel makkelijker om te leven, een mensenleven in onze huidige tijd.
Gedragstherapieën zoals bijvoorbeeld DGT of Linehan, vormen van therapie die cognitieve herstructurering combineert met acceptatie, mindfulness en shaping, zijn daartoe in staat. Maar het is allemaal de onderliggende zenboeddhistische leer dat dat instrueert en inspireert, de leer van het geestelijk lijden van mensen. Het leven zal erdoor makkelijker worden.
Ik kan me voorstellen dat het resultaat een beetje lijkt op een staat die ook door pure ontberingen en oefeningen die in of met de natuur tot stand komen. Alles gericht om de ego-vertekeningen te overwinnen en de handeling (bijvoorbeeld de jacht) te laten lukken. De natuur scherpt de geest ook, in interactie, als je er iets mee probeert te doen. De geest van een jager-verzamelaar.
De ego vertekeningen zijn de denkbeelden of handelingen die niet overeenkomen met de realiteit en daardoor mis zijn of mis gegaan zijn (doordat je ergens het niet helemaal juist hebt gezien, ingeschat hebt of hebt gedaan).
De boeddhistische term voor die vertekening heet ‘maya’. Daar kun je nog iets leren of aanscherpen (het was anders immers wel gelukt). De ego-geest is gewoon iets dat eigenlijk vervuilt, in excessen vervalt en eigenlijk mensen toch al niet gelukkig maakt. De ego-geest doorzien, de beste weg.
Het probleem met het doorvoeren van de klimaats-aanpassingen, en waarom we eigenlijk zo weinig doen (nog) eraan, is volgens mij die ‘ego-geest’. Terwijl het wel beter zou zijn als we die allemaal een beetje meer zouden overwinnen.
Het zien van die ontberingen als een last of een geluk maakt de ervaring ervan ook nog eens heel verschillend, en dus is het wel belangrijk dat dat goed gaat – de houding erin. Nu gaan we zelfs op vakantie om zonder hedendaagse gemakken te zitten, maar het was in eerdere fasen van de menselijke geschiedenis geen keuze.
Het heeft misschien deze huidige generatie nodig gehad om de zorg voor de natuur bewust te kiezen. Een betere balans met de natuur uit liefde ervoor en niet omdat we ons niet konden afsluiten of afzonderen. Een betere balans tussen ego-geest en hartontwikkeling – uit liefde leven – zal sowieso goed zijn, en op die manier dus ook onze omgang met de natuur kunnen verbeteren.
Het zal helpen om minder te verbruiken. Door onze eigen behoeften beter, preciezer, accurater, waar te nemen, te kunnen benoemen, onderscheiden en vervolgens er iets aan te doen. Alleen daaruit ontstaat echte tevredenheid (en verder had je het echt niet nodig). Dus daar waar je eigenlijk geen honger hebt, zal eten je niet tevreden stellen. En zo werkt het ook bij andere behoeftes. Goed luisteren naar je lichaam en jezelf, die faculteiten die over die behoeftes gaan.
Keuzes uit begrip, compassie, inzicht in het goede en liefde zijn dus wel vaak het milieuvriendelijkst. De vraag/uitzoeken wat dat dan is, misschien nog het lastigst.
Het verminderen van ego-geest zal ons in staat stellen om meer rekening te houden met de natuur en het herstel van ecosystemen. Aan de andere kant brengt het rekening houden met de natuur en het ecosysteem (het grotere geheel) ook weer meer balans met de ego-geest. Het werkt dus beide richtingen op.
Het verkrijgen van een grotere blik, het goede voor het grotere geheel. Daar meer gemotiveerd voor zijn, en mee bezig zijn. Zal de ego-geest verminderen, balanceren, en ruimte maken voor meer zorg voor de natuur, onze planeet – dat wat we voor lief namen.
Auteur: Siglinde Burghouts, botanisch en milieu-archeologe
Dit is een automatisch geplaatst bericht via ActivityPub.
#begrip #behoeften #compassie #ecosystemen #egoGeest #herstelVanEcosystemen #inzichtInHetGoedeEnLiefde #planeet #SiglindeBurghouts #verbruik
#begrip #behoeften #compassie #ecosystemen #egoGeest #herstelVanEcosystemen #inzichtInHetGoedeEnLiefde #planeet #SiglindeBurghouts #verbruik
Beschouwing "JOPIE HUISMAN Schilder van het mededogen". Samenstelling Eelke Lok, Annemieke Schors. Teksten Jopie Huisman, Annemieke Schors, Eelke Lok. Uitgeverij Noordboek ism. het Jopie Huisman Museum, 2024.
#boekbespreking #kunststukjes #blog #tumblr #kunst #art #JopieHuisman #JopieHuismanMuseum #UitgeverijNoordboek #EelkeLok #AnnemiekeSchors #tekeningen #drawings #schilderijen #paintings #mededogen #compassie #vodden #portret #landschap #cartoon
https://www.tumblr.com/jurjenkvanderhoek/760631877417762816/het-verhaal-van-kunstenaar-en-voddenboer-jopie?source=share
Van poëzie bezeten,
door demonen besprongen,
rotten de woorden
bij hun geboorte,
en liederen worden aas voor de honden.
Gerrit Achterberg, Misgeboorte
En toen kwam de dag dat hij na meer dan een halve eeuw geschiedenis definitief afzwoor als sluier van verwarring.
Hij had een bevrijdende ervaring terwijl hij zich laafde aan literatuur van alle talen en alle tijden.
Het leek wel Pinksteren.
Voortaan alleen dit.
En God zag dat het goed was. Er brak een nieuwe dag aan.
Een levensfase voorbij. Als student nam hij deel aan een groepje dat op sommige zondagen aan vergelijkend warenonderzoek deed bij steeds een andere kerk, hoe strenger en bevindelijker, hoe beter.
Met andere kornuiten met jasjes en dasjes streek hij in de banken neer tussen EO-maagden met zomerjurkjes die pikant opwaaiden wanneer sporadisch een windvlaag door de ruimte trok. Van de kansel oreerde een of andere orthodoxe predikant over ware en valse religie.
Na de ochtenddienst laafden zij zich bij een van hen thuis aan een vakkundig bereid lam en kwamen ‘s middags enigszins beneveld van de wijn terug in de kerk voor de catechismusdienst.
Bij hun binnenkomst veegden kuise moeders snel plooien plat tot over de blote knieën van hun stiekem lonkende dochters, maar dominee en ouderlingen leken zich minder van de wijs te laten brengen door de wegen van de wereld.
Bij de chocoladeketel en de water- en melkkaraf kweekt men immers geen geslacht van kloeke calvinisten.
Eerst de zonde, dan het berouw. In die volgorde.
Met onze dhamma is het in wezen niet anders: ook deze wordt platgetreden door mopperende moraalridders en benepen burgermensen.
Ja, inderdaad. Een valse religie waarin de vitaliteit van het echte leven wordt gesmoord in de ban van een achtvoudig pad en de gepureerde legende van een oude yogi die kon redeneren als een Socrates, maar van wie niemand kan staven dat de verhalende traditie hierover teruggaat tot de veronderstelde oerstichter.
Oordelen schijnt verder niet te mogen, behalve als het jezelf toevallig uitkomt.
Ga de vloer toch boenen, luitjes!
Uit belangstelling had hij een keer aan zijn moeder gevraagd: “Stond er, toen jij opgroeide, wel eens jazzmuziek op bij jullie thuis?”
“Nee jongen, dan zette je oma de radio resoluut uit. Want dat was negermuziek.”
Dezelfde oma die later eiste dat de televisie uitging wanneer Barend Servet op de buis kwam.
Wie maakt er in zijn leven nou echt, echt een breuk met de conventie mee? Een ware Umwertung aller Werte?
En hoe herken je dit moment?
En als dit op je pad komt, wanneer dan?
Bij hemzelf gebeurde het pas laat, maar beter laat dan nooit.
Een beetje kerkelijk warenonderzoek is eerder olijk kwajongensgedrag; het komt nauwelijks in aanmerking voor een heuse conventiebreuk.
Terwijl zijn oma vóór zijn geboorte jazz wegdraaide, was een naoorlogs tijdperk aangebroken van experimentele poëzie en experimentele kunst. Alles mocht, wat uit het buitenland tot dusver aan de blanke top der duinen nauwelijks tot de brave burgerij was doorgedrongen, laat staan geaccepteerd.
Maar niemand had het er met hem over. Niemand, ooit.
Ja, over Cuba ging het. En over Kennedy. Zij het niet over Bernhard. Is het vak geschiedenis ooit een bron van bevrijding geweest?
Nu schuifelen bejaarden op kortingstarief traag langs het werk dat in het Amstelveense COBRA-museum wordt tentoongesteld, zonder de kracht van de omverwerping aan den lijve te ondervinden die zulke beeldende kunst in haar eigen tijd tot uitdrukking bracht.
Voorbij, voorbij. Voorbij de valse boeddhistenreligie ook.
En kan een scribent in deze krant of wie dan ook daadwerkelijk meepraten over oorlog en vrede, wanneer deze zijn handen niet in de modder heeft gedoopt en zelf niet op de een of andere manier met het bijltje heeft gehakt?
Terreur tegen terreur, schreef Bert Schierbeek over zijn verzetservaring tijdens de Tweede Wereldoorlog – is dit ook in de grote mensenwereld van nu niet een Menschliches, Allzumenschliches motief voor een spiraal van geweld?
Eerst komt de verscheuring van het innerlijke conflict over het eigen aandeel in het lijden van de ander en de wereld. Dan misschien, misschien de compassie. En zo ja, dan altijd in die volgorde.
Er is geen delen zonder breken.
Als de norm is de Hartsutra te léven in plaats van ritueel te reciteren, dan zijn velen ons voorgegaan die nooit een slabbetje hebben gedragen of op een mat hebben zitten zitten.
Boeddhisme zonder boeddhisme kent talloze wegbereiders die in één ademtocht de andere oever aandoen.
En God, de God die Auschwitz, Srebrenica en meer van dien aard al veel vaker had aanschouwd, vond dat het even welletjes was zo, en maakte aanstalten zich terug te trekken voor zijn gebruikelijke middagdutje. Hij zette de radio uit, in zichzelf mompelend dat nieuws over het eeuwige gedonder in het mensenrijk toch nergens goed voor is.
Voor als hij wakker werd, legde hij een mooie dichtbundel klaar.
De bladwijzer lag op pagina 922:
De mens is voor een tijd een plaats van God.
Houdt geen gelijkteken nog iets bijeen,
dan wordt hij afgeschreven op een steen.
De overeenkomst lijkt te lopen tot
deze voleinding, dit abrupte slot.
Want God gaat verder, zwenkend van hem heen
in zijn miljoenen. God is nooit alleen.
Voor gene kwam een ander weer aan bod.
Wij zijn voor hem een vol benzinevat,
dat hij leeg achterlaat. Hij moet het kwijt,
al de afval, met zijn wezen in strijd.
Sinds hij zich van de schepping onderscheidt,
gingen wij dood en liggen langs het pad,
wanneer niet Christus, koopman in oudroest,
ons juist in zo’n conditie vinden moest;
alsof hij met de Vader had gesmoesd.
Gerrit Achterberg, Deïsme
#Bernard #BertSchierbeek #compassie #conflict #jazz #terreur #valseReligie #verwarring
https://boeddhistischdagblad.nl/?p=220212
#touché #honderdje #biblotheek #onderwijs #compassie #pensioen #uKV #verhalen #ikluisterkijkenschrijf #AquaZZ #honderdjes #reactieszijnwelkom
#touché #honderdje #biblotheek #onderwijs #compassie #pensioen #uKV #verhalen #ikluisterkijkenschrijf #AquaZZ #honderdjes #reactieszijnwelkom
#PvdD #Nijmegen wenst iedereen die het viert #diervriendelijke, vreedzame, #compassie- en liefdevolle feestdagen toe! Maar naast deze dagen zijn dit eigenlijk het hele jaar door onze wensen voor álle Aardbewoners. 🦔
Blijf naar elkaar omkijken; in je eigen omgeving en elders in de wereld. En we kunnen het ook tijdens de #feestdagen niet laten om te benadrukken; stop de exploitatie, onderdrukking en uitbuiting van alle #dieren, waaronder mensen, overal! 🕊
Heb lief en heb een fijne #kerst. 🫶🏽
In gedachten bij de kinderen die na de vakantie antwoord moeten geven op de vraag
“waar ben jij geweest in de zomervakantie?”
En de verhalen van de anderen aan moeten horen
💔
Sommigen willen dat die maandag zo snel mogelijk voorbij is om die reden.
Bibi Dumon Tak: "Dieren hebben net als mensen dezelfde gevoelens. Namelijk, ze kennen pijn, ze kennen stress, ze kennen angst, ze kennen vriendschappen, ze kennen verdriet, ze kennen rouw. Al die emoties hebben dieren ook. Alleen, je moet ze wel erkennen. Ik vermenselijk helemaal niets. Ik erken wel de pijn, of het verdriet of de rouw die een dier kan lijden."
https://mastodon.nl/system/cache/media_attachments/files/110/887/682/748/355/253/original/17ce18ec01a45bc8.mp4
#BibiDumonTak #Zomergasten #Vermenselijken #Compassie #Dieren
Een hartverscheurend verhaal over een visarend die na liefdesverdriet opnieuw een tegenslag in de liefde heeft.
Sommige mensen reageren (claimen) dat liefdesverdriet een menselijke emotie is, maar het is andersom: het is een emotie die we delen met vele andere diersoorten. Wat is het prachtig dat we in staat zijn om over onze soort heen mee te kunnen leven met een ander.
https://www.nu.nl/dieren/6275840/helse-tijd-voor-single-visarend-van-rouw-naar-nieuwe-vlam-en-weer-liefdesverdriet.html
#emoties #dierlijk #liefdesverdriet #compassie #visarend
De eerste reeks Mindfulness Training voor mensen met #mecvs en #LongCovid zit er bijna op. De reacties vd deelnemers zijn positief. Na de zomer start weer een nieuwe reeks. Heb je of ken je mensen met interesse laat het me weten. Deze pilot training bied ik kosteloos aan 🙏🏼
#mindfulness
#mindfulnesstraining #compassie #mbsr #mecvs #pwme #LongCovid #training
Client Info
Server: https://mastodon.social
Version: 2025.07
Repository: https://github.com/cyevgeniy/lmst