‘Hoor je dat, Charlie?' zei Assepoester. 'Muziek, vanuit het paleis.’ Haar stem klonk koud. ‘Tijd om te gaan.’
Charlie piepte hoog, en meteen kropen er ratten uiit elke kier, glanzend in het zwakke kaarslicht. Ze sloten Assepoester in, tot haar voeten de grond niet meer raakten. Langzaam steeg ze op. De ratten droegen haar als een golvend tapijt, en kleedden haar in een jurk van hun lichamen. Assepoester glimlachte. ‘Jullie weten de weg.’
#zkv

'Van streek,’ herhaalde de prins, alsof hij het woord proefde. ‘Dan moeten ze getroost worden. 'Breng wijn!’
Lakeien schoten in beweging. De muziek kwam aarzelend weer op gang.
De oudste keek vragend om zich heen.
Twee bekers en flessen wijn werden aangedragen. De wijn was stroperig en rook naar metaal. ‘Drink op,’ beval de prins, terwijl hij hen de bekers aanreikte. ‘Nog een,’ zei hij. De jongste giechelde zenuwachtig. ‘Sneller,’ klonk het. ‘En nog één. En nog één.’
#zkv

De jongste maakte een klungelige buiging. 'Uwe Hoogheid,' stamelde ze. 'Ik ben vereerd u te ontmoeten.'
'Dat geloof ik,' zei de prins zonder te lachen. Hij boog iets dichterbij. 'U ruikt naar talkpoeder.' Ze bloosde. 'Dank u.' Toen draaide de prins zich langzaam naar de oudste, 'En u...naar bloed.' De oudste verstijfde. De stiefmoeder zette een glimlach op. Met smalle ogen zei ze: 'Majesteit, mijn dochters zijn een beetje van streek, dat is alles.' Precies op dat moment stokte de muziek.

#zkv

De koets hield hortend stil voor de trappen van het paleis. De stiefmoeder stapte als eerste uit, met haar dochters hijgend achter haar aan.
‘Rug recht,’ siste ze. ‘En niet krabben waar hij het kan zien.’
Bovenaan de trappen stonden lakeien met maskers van goud. De deuren zwaaiden open. Warm licht stroomde naar buiten, en de lucht die hen tegemoet gleed droeg de geur van wierook, vet en gebraden vlees.
De blik van de prins streek over de gasten als die van een koopman over zijn koopwaar.
#zkv

‘Ze zeggen dat het vlees malser wordt als je de dieren laat zingen voor ze sterven,’ zei de prins.
De koningin glimlachte gespannen. ‘Zingen?’
‘Kermen,’ verbeterde hij zacht.
'Je moet kiezen jongen. Een koningin voor het rijk,’ zei de koning.
‘Prooi bedoelt u,’ mompelde de prins.
De hofmeester schraapte zijn keel.
De prins duwde zijn stoel achteruit en liep naar het raam.
‘Ik heb haar allang gezien,’ zei hij zacht.
‘Wie?’ vroeg de koning.
‘De vrouw uit mijn dromen. Ze ruikt naar aarde.’
#zkv

Charlie knaagde luid, met kleine klapgeluidjes van zijn tanden. Assepoester keek toe, haar hoofd schuin, als een moeder die haar kind bewondert. ‘Goed zo,’ fluisterde ze. ‘Sterk blijven, hè. Er komt nog werk aan.’ Ze streelde met haar duim over het glas van de pot en zette deze terug op de plank.

In het paleis klonk het schrapen van zilver op porselein. De prins staarde naar zijn bord, waar een duif op haar rug lag, de poten sierlijk gevouwen alsof ze nog bad.

#zkv

‘Zo,’ fluisterde Assepoester, ‘dat lust je wel, hè?’ De rat knipperde traag, alsof hij haar begreep. Ze stond op en liep naar de keldertrap. ‘Kom je mee, Charlie?’
Na iedere krakende trede rook de lucht vochtiger en meer bedorven. Op haar plank stond een glazen pot met een vergeeld etiket: Zilveruitjes. Maar nu dreven er bleke vingers in. Ze draaide de deksel los en snoof. ‘Nog een weekje trekken.’
Ze haalde er eentje uit en wierp hem naar Charlie, die er als een gretig hondje op afstormde.
#zkv

De koets slingerde door de modder.
Voordat de oudste iets kon zeggen, pakte de stiefmoeder haar kin tussen duim en wijsvinger en trok de wrat, die aan een steeltje bungelde langs haar ooglid, met een snelle, koele haal eraf.
De oudste krijste het uit.
‘Stel je niet aan,’ siste de stiefmoeder. Ze hield de wrat omhoog, bekeek hem even en gooide hem uit het raam.
‘Nu ben je in elk geval minder lelijk,' zei ze droog. 'En hou op met huilen. Van tranen krijg je rimpels.’
#zkv

Binnenin de koets hing een lucht van talkpoeder en zweetvoeten.
‘Niet krabben!’ snauwde de stiefmoeder naar de jongste die met haar nagels onder haar korset zat. 
‘Maar het jeukt,’ piepte ze. 
‘Ik krijg jeuk van jou,’ zei de oudste droog. 
‘Houd je gore stinkbek!’ beet de jongste terug.

‘Stilte! Het kan me niet rotte wie de prins krijgt...' De stiefmoeder spuugde op haar hand en veegde met harde halen het gezicht van de oudste schoon.
 ‘..maar jij weet ook wel dat die wrat het verpest hè.’
#zkv

De voordeur sloeg dicht. Het gelach klonk nog lang na. Assepoester zat op haar hurken en keek naar haar verwrongen spiegelbeeld op de met pap besmeurde vloer. Een oog, een scheve neus, een stuk mond. Even voelde ze de snorharen van een rat met een half afgekloven oor langs haar benen strijken. Zijn ogen glansden als zwarte parels. Assepoester glimlachte. Ze stak haar vinger in haar mond en beet tot het bloedde, en liet een paar druppels op de grond vallen. De rat likte het op.
#zkv

Assepoester zuchtte, at de pap van haar gezicht en dweilde verder met haar tong.
's Nachts sliep ze in de kelder, tussen rotte uien en oude schoenen. De stiefmoeder kwam soms de trap af om te kijken of ze nog ademde. 'Nog niet dood,' mompelde ze dan teleurgesteld.
'Kijk haar nou gaan,' grinnikte de stiefzus met de wrat.
'Ze likt beter dan jij nadenkt,' zei de jongste, terwijl ze met haar teennagel een stukje eelt van haar hiel peuterde. Toen riep de stiefmoeder: ‘Wij gaan naar de prins!’
#zkv

‘Hij ruikt vast naar zeep,’ zuchtte de jongste.
‘Hij ruikt naar macht!’ gromde de stiefmoeder, die met een vork tussen haar tanden pulkte. ‘Niet geschikt voor een mopmiep als jij, Assepoester.’ Assepoester veegde haar voorhoofd af met haar rafelige jurk. ‘Misschien houdt hij juist van mopmiepen,’ mompelde ze zacht. Een natte papklodder trof haar in het gezicht. ‘Niet praten maar dweilen, Poets!’ krijste de oudste stiefzus met de wrat. ‘Jij blijft hier en likt de vloer tot hij glanst!’
#zkv

De twee stiefzussen zaten aan tafel, slurpend van hun pap. De ene had een wrat aan haar oog die meebewoog bij iedere hap. De andere rook naar haar eigen zweetvoeten.
‘De prins zoekt een bruid!’ kirde de oudste.
#zkv

Assepoester woonde in een huis waar het altijd stonk. Haar stiefzussen lieten overal haren en huidvlokken achter, en zij moest het opruimen. Soms met haar tong, als de dweil zoek was. Haar stiefmoeder, een vrouw met een glimlach zo dun als een mes, droeg altijd een kanten nachtjapon die naar zure melk rook. Haar ogen glommen als augurken in azijn.
‘Poetsen jij voddig kreng!’ siste ze.

#zkv

PANG!
De Wolf voelde zijn achterwerk gloeien ‘Vuile jachtlul!’ huilde hij, hinkend het bos in. Achter hem riep oma: ‘Je schiet scheef! Vlug, z’n ballen!’ Maar de Wolf was al verdwenen tussen de bomen. Daar kwam hij Zweetkleefje tegen.
‘Help me,’ snikte hij, ‘ze willen me villen!’
Zweetkleefje snoof diep: ‘Mmm. Ruikt naar gebraden kont!’
Grootmoeder en de jager kwamen puffend aangerend. Het drietal greep de Wolf, stak hem boven een vuurtje en kluifde hem tot op het bot schoon.

Einde.

#zkv

Het plan was: grootmoeder als voorgerecht en Zweetkleefje als hoofdgerecht. Maar dit voorgerecht rook naar oude uien, shag en paardenmest. De Wolf kneep zijn bungelende neus dicht en draaide zich met de staart tussen z'n poten om, terug naar Zweetkleefje. De jager had ondertussen zijn geweer gepakt.
Waar denk jij heen te gaan, snotwolf?’ brulde hij, terwijl hij de loop poetste met grootmoeders zweetdoek. De Wolf hapte naar adem en zette het op een rennen. De jager lachte en richtte.
#zkv

‘O, sorry jongen,’ hijgde grootmoeder. ‘Ik deed net mijn oefeningetjes!’ Op dat moment doemde het bloed doorlopen hoofd van de jager op achter haar schouders.
‘Kwam je voor koekjes?’ schreeuwde hij, terwijl hij het zweet van zijn borst wreef. De Wolf knikte, zijn neus bungelend als een natte lap.
‘Gunst, je ziet zo bleek als pap!’ zei grootmoeder.
De Wolf greep naar zijn buik. Wat deed hij hier eigenlijk? Waarom dit scharminkel terwijl hij het malse Zweetkleefje voor het grijpen had?
#zkv

"Wat ben je in hemelsnaam aan het doen?"

De ervaren dierenarts stormde naar binnen en bevrijdde de kat, die aan zijn staart in het rond werd geslingerd door zijn stagiare.

"Ik probeer een duivelsuitdrijving te doen, dat stond in uw boek". De stagiare wees naar het boek op het bureau van de dierenarts: "Occulte Saecken Aengaende Den Dieren", eerste druk 1821.

Mijn god, dat boek had je nooit mogen zien, stamelde de dierenarts. Hij opende de la van zijn bureau en pakte "Noodmaatregel 1"

#zkv

Even voor de bui boodschappen doen want nu is het droog. Het was dus niet droog en daarom ik nu ook niet. Het is, zoals een dame in de supermarkt het eloquent verwoordde, takkeweer. Zoals vaak, is het goed gekomen. Alle boodschapjes binnen. Natte spijkerbroek afgestroopt, haar droog gemaakt en warme joggingbroek aan. Ik ga nergens meer heen vandaag.

#Verfrissend #Takkeweer #Boodschappen #ZKV

Aangekomen bij het huisje kwam de Wolf eerst op adem, streek zijn vacht glad, en klopte zachtjes aan
‘Wie is daar?’ klonk een krakend stemmetje.
‘Ik ben het, Kleefje,’ zei de Wolf.
‘Trek maar aan mijn vinger,’ piepte het stemmetje. Een knobbelige vinger stak uit een gaatje in de deur. De Wolf trok eraan en meteen klonk een keiharde scheet, gevolgd door gierend gelach. De deur zwaaide open en daar stond de grootmoeder van Zweetkleefje. Naakt. En de stank! De neusgaten van de Wolf smolten weg
#zkv