Dus...
Dus...
Ze reden achter hem; hij zag ze in de spiegel. Nu alleen nog kwijt zien te raken. Zonder te laten merken dat hij ze doorhad, reed hij het dorp uit, een lange rechte weg op en wachtte tot ze - ver verwijderd - achter hem aan kwamen. Hij stopte en keerde de auto. Casual groette hij even later de mannen die hem voorbij reden.
Hij reed weer terug en wachtte om een bocht op een stil stuk. Twee minuten later zag hij de auto de bocht omkomen, hij kneep één oog dicht en tuurde door het vizier
Als je bij ons in de hal de luchtverfrisser uit het stopcontact trekt, begint de plafonnière te knipperen. Nou en.
Het is een van die problemen die nooit de shortlist halen. Net als het schilderij dat we als barricade voor de trap zetten, zodat de kat niet naar boven glipt. Of de toiletknop die je half moet indrukken omdat die anders blokkeert. En de deurklink bij de kamer van de jongste: die werkt alleen als je hem omhoog duwt.
Ga je naar het carnaval? Vroeg ze aan Yuf, die verkleed was als bewakingsrobot.
Hij zei niets, maar zette de robothelm op en was niet meer te onderscheiden van de echten. Langzaam liep hij in de richting van de andere robots.
Ze herkenden hem als een van hen en hoewel hij niet op hun gecodeerde signalen reageerde, gaven ze hem het voordeel van de twijfel.
Dat was dom; Yuf plakte de explosieven achter op hun rug en liep toen terug, voordat hij de knop indrukte.
En grijnsde....
Bij de kassa staan moeder en dreumes achter mij. Ik vertel over hoe haar kleine spaghetti skebetti noemde.
Moeder: 'Ja, zo noemen wij dat sinds een familie-etentje. Ze vertelde de hele tafel dat het haar lievelingseten is. Toen we op de foto gingen, riepen we allemaal niet "Cheese!" maar "Skebetti!"
In de blik van de dreumes lees ik: allemaal superlogisch, toch? 5/5
Berry was een raswandelaar die niet eerder tevreden was dan wanneer zijn wandelapp een vrolijk riedeltje liet horen als teken dat hij zijn doel had gehaald
Toen hij plotseling overleed was het dan ook vanzelfsprekend dat zijn stappenteller mee het graf in ging
Na een maand besloot zijn vrouw de apps op zijn telefoon netjes op te zeggen, zoals de wandelapp. Maar toen die geopend werd, werd ze begroet met een riedeltje en de tekst "gefeliciteerd, je hebt je 30-dagen streak gehaald!"
@MadeliefEnLeed Ik zie elke opgave van jou als een #zkv. Met elke opgave bouw je je verhaal, al weten wij nog niet welke kant jij - en wij - opgaan.
'Ik heb over je gedroomd', zei de man. 'We waren samen en gingen ergens heen.'
'Leuk!' zei ik. 'Waarheen?'
Hij keek bedachtzaam voor zich uit. 'Ik hoopte eigenlijk dat jij dat nog wist.'
'Ik was er niet bij, helaas,' antwoordde ik.
'Dat is het euvel van onze relatie, inderdaad,' zei hij. 'Jij bent er niet bij.'
"Hij is snel", zei Yuf, "nieuwste model robot. Kan 45 km/uur rennen en dat 2 dagen volhouden voor zijn accu leeg is. Let op hoe ik dit doe"
Hij pakte een slinger, als waar je een tennisbal voor je hond mee weggooit, deed er een bol klei in en slingerde die naar model MQ-25-revB. De bol kwam precies op het scharnier van zijn knie.
"Zijn robotvingers krijgen het er niet af en als het hard wordt, valt hij om. En dan is hij voor ons".
Zijn grijns was bijna net zo eng als de robot zelf.
Hester kon vliegen. Althans, dat beweerde ze tijdens haar introductieweek bij de studentenvereniging, maar tot een test kwam het niet, mede dankzij de focus op ontgroeningen.
In het tweede jaar van haar studie was ze echter een keer zó dronken dat ze haar kunsten wilde demonstreren. Op de 8e etage stapte ze over de rand en liet zich vallen.
In shock rende iedereen naar beneden: niets. Een kreet boven hen liet hen opkijken; daar vloog ze, zwaaiend met de fles wodka die ze mee had gejat.
Ik werd dood wakker, dat was raar; de wereld zag er ineens heel anders uit. Ik stond op en keek achterom naar mezelf, nog liggend op bed. Mijn vrouw naast me, onwetend van wat haar te wachten stond, tegen mij aan genesteld, haar arm om mij heen.
"Nou, duurt het nog lang?" hoorde ik bij de deur. Een figuur in cape gebaarde dat ik mee moest komen. Maar eigenlijk had ik geen zin; de vogels begonnen al te fluiten en ik miste mijn vrouw nu al.
Ga maar zonder mij, zei ik, ik blijf nog even
Terwijl sirenes loeiden ging carnaval gewoon door. De stad denderde in polonaise door de straten. Toen de vijand binnenmarcheerde, raakten ze verstrengeld in de sliert hossende feestvierders. Een generaal brulde: 'Aanvallen!', maar kreeg een confettikanon in zijn gezicht. Een dronken prins carnaval sloeg een arm om hem heen. 'Jongen, jij hebt dorst!' De muziek zwol aan. Iemand gaf een biertje aan een soldaat. Toen zette de generaal voorzichtig een stap naar links, toen naar rechts...
#zkv
Homoooo! Ik kijk op, maar het is niet aan mij gericht, maar aan de man aan de overkant van de straat. Waarom roep je dat? Vraag ik de alfa-aap die het roept. Hij is een vuile homo, is het antwoord.
Denk even na, zeg ik, als hij homo is, zit hij niet achter de vrouwen aan, dus meer voor jou.
Het duurt even maar dan klikken beide hersencellen in elkaar; ja, dat is zo, homo's goed! Ben jij homo? Nee, geef ik toe.
Heterooooo! Roept hij en komt vervolgens dreigend op mij af.
De wereld ligt open als een stuk rauw vlees. De IJzeren Klauw scheurt met brute kracht. De Zilveren Vork prikt, verdeelt en verslindt. Het Bronzen Zwaard snijdt met genadeloze precisie. Maar diep in het merg ligt de ware rijkdom, de smaakmaker. Terwijl zij strijden om spier en vet, missen zij de essentie. Wat zij laten liggen, borrelt, rijpt, wacht—tot het hén verslindt.
Voor zijn voorschot op Valentijn wipte hij snel zijn bitjes uit. Met de gramschap van zijn vader die de ortho betaalde rekende hij later wel af. #zkv
Harold kwam per ongeluk achter zijn bijzondere gave; toen de overvaller voor hem stond, keek hij die zo intens hatend aan, dat die dood neer viel.
Zware criminelen volgden; de ene na de andere viel 'plotseling' dood neer. Dat ruimde lekker op. Toen volgden de kleinere criminelen, toen de klootzakken, de eikels en de hufters. Harold kreeg er zowaar bijna plezier in.
Maar toen hij besefte wat hij werkelijk aan het doen was, besloot hij nog één slachtoffer te maken en pakte zijn spiegel #zkv
Er was eens een man die gek was op drop.
Iedereen kende hem niet anders dan met een lange staaf drop in zijn mond.
Zelfs na zijn overlijden ging het gerucht dat hij 's nachts door de straten spookte met een dropstaaf in zijn mond. Sindsdien viert men zijn sterfdag op 8 januari als Sint Dropsdag, Op die dag mag iedereen, heel de dag drop eten. Ook zijn verjaardag wordt gevierd, maar omdat niet bekend is wanneer hij jarig was, mag iedereen zelf bepalen wanneer het tweede sint Dropsdag is.
Dan verschijnt hij met een megafoon: "Ik ben de kerst!"
"Die kun je zo weer afwassen"
Aldus mijn schoonmoeder, die er geen probleem in zag de etensresten in een koekenpan aan de hond te serveren die hem vervolgens netjes uitlikte.
En de pan wérd daarna ook altijd netjes afgewassen, dus op zich was er niet zoveel aan de hand.
Tot de dag dat ze hem weer van buiten op ging halen en de hond als dank een flinke drol in de pan had achtergelaten.
"Waar is de pan" vroeg ik, toen ze met lege handen weer binnen kwam.
"kliko" zei ze alleen maar