👐 Selektywna solidarność: wybór czy przymus? - Lera Khotsina, białoruska anarchistka na wygnaniu
Solidarność to słowo, które prawdopodobnie najczęściej pojawia się w słowniku anarchistów. W wielu przypadkach odróżniamy je od pojęcia pomocy humanitarnej – podkreślając, że nie działamy jako zbawcy czy misjonarze, lecz poprzez wspieranie lub dołączanie do czyjejś walki. Co jednak dzieje się, gdy jest zbyt wiele przypadków, z którymi chcielibyśmy się solidaryzować? Co to znaczy, że odmawiamy solidarności z powodów politycznych? Co, jeśli warunkiem otrzymania solidarności jest bycie ofiarą, a nie osobą walczącą? I jak żyć wewnątrz ruchu, który deklaruje równość i horyzontalność, a jednocześnie wydaje się odtwarzać wszystkie kolonialne i kapitalistyczne schematy w dystrybucji solidarności? W tej części podzielę się zewnętrznym, wschodnioeuropejskim spojrzeniem na solidarność wśród anarchistów w kontekście wojny w Ukrainie – a niebezpośrednio także w Palestynie – oraz złożonością sytuacji białoruskich protestujących na emigracji, którzy nie potrafią dostrzec podobieństw między sobą a osobami przekraczającymi białorusko-polską granicę.
🏭 Wojenne gospodarki RU i UA, walka pozornego liberalizmu z pozornym
komunizmem - Kacper Wańczyk, doktorant na Akademii Leona Koźmińskiego
Wojenne gospodarki Białorusi, Rosji i Ukrainy. Gdy patrzę na podstawowe dane makroekonomiczne trzech zaangażowanych w konflikt krajów od 2014 r. oraz ich decyzje w polityce makro, widzę dwie rzeczy. Po pierwsze, modele używane na tzw. Zachodzie do analizy tych gospodarek prowadzą do błędnych wniosków. Po drugie – wojna nie doprowadziła do zmian w systemach ekonomicznych Białorusi, Rosji i Ukrainy, a jedynie przyspieszyła procesy zmian instytucjonalnych, jakim te systemy podlegały od 1991 r. Podczas spotkania powiem, jakie – moim zdaniem – modele powinniśmy użyć do opisu tych struktur i dlaczego bycie instytucjonalistą skłania do pesymizmu i depresji. A potem wspólnie spróbujemy się zastanowić, czy moje hipotezy mają sens.
🇮🇩 Anarchizm w Indonezji - Konrad Prus
Co jakiś czas docierają do nas informacje o protestach w Indonezji i za każdym razem ilość osób anarchistycznych na tych protestach wprowadza nas w zdumienie. Co jest takiego na tym równikowym archipelagu na drugim końcu świata, że ruch anarchistyczny jest taki silny? Czego dotyczą ostatnie protesty?
Prześledzimy w bardzo ogólnym zarysie historię tego regionu oraz rozwój ruchu anarchistycznego i jego obecny kształt na tle protestów z ostatnich lat, a także spróbujemy odpowiedzieć sobie na co najmniej kilka pytań, w tym: czy są jakieś podobieństwa między warunkami w Indonezji a u nas dla anarchizmu, oraz jakie są i będą anarchizmy na ziemiach innych niż świat tzw. Zachodu.
🇵🇸 Solidarność wobec ludobójstwa w Gazie i przemocy na Zachodnim Brzegu - Beata Kowalska
Polityka arbitralnych aresztowań, czystek etnicznych, wyburzeń oraz wspieranie przez państwo przemocy ze strony osadników, których celem jest wypędzenie Palestyńczyków z ich prawowitych domów i usunięcie ich z ich ziemi nasila się. Jak skutecznie działać w obronie prawa Palestyńczyków do wolności, powrotu, bezpieczeństwa i samostanowienia?
👩🎓 Masowy ruch społeczny jako źródło cierpień: Notatki o organizowaniu się studentek i studentów w Serbii - Lela Vujanić
W trakcie mojego wystąpienia (wzbogaconego zdjęciami z protestów) przyjrzę się pokrótce masowemu ruchowi studenckiemu w Serbii – jego genezie, kluczowym postulatom oraz najczęściej stosowanym dotychczas taktykom. Następnie skupię się na obecnej fazie mobilizacji, formowaniu się Frontu Społecznego oraz możliwym zwrocie ku scenie wyborczej. Czy horyzont wyborczy sam w sobie stanowi krok wstecz wobec tego, co osiągnięto dzięki blokadom? Przy braku silnej partii lewicowej i rozbudowanej infrastruktury związków zawodowych, w jaki sposób taki ruch może przełożyć swoją energię na realne zyski polityczne – wyborcze lub inne – które rzeczywiście przysłużą się większości społeczeństwa?
Lela Vujanić jest badaczką, edukatorką i autorką pochodzącą z byłej Jugosławii, koncentrującą się na mediach działających w interesie publicznym oraz ruchach społecznych. Jej artykuły na temat ruchu studenckiego w Serbii ukazały się po chorwacku na stronie MAZ.hr, zostały przetłumaczone na język polski i opublikowane w Małym Formacie, a także wydane po angielsku w magazynie Jacobin. Lela od wielu lat jest członkinią Sieci Antyfaszystowskich Kobiet (chorw. Mreža antifašistkinja Zagreba – MAZ).
