Boekpresentatie

Even een blogje in de categorie “ijdelheid der ijdelheden, alles is ijdelheid en het najagen van wind”. De wind die ik najaag is concreet aards slijk, maar daarover zo meteen meer.

Gisteren mocht ik in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden mijn boek over de geschiedenis van Libanon ten doop houden. Meestal bestaan dat soort ceremonies uit een toespraakje of een stukje voorlezen door de auteur, uit een vragenrondje, en uit de overhandiging van een “eerste exemplaar” aan iemand die dan eveneens een toespraakje houdt. Daarna gaat de auteur ergens zitten om verkochte exemplaren te signeren. Eerlijk gezegd houd ik er niet van. Die vorm had ooit zin, toen mensen nog goede feestredes wisten te houden, toen degene die het eerste exemplaar kreeg een Voornaam Persoon Die Het Beleid Kon Verbeteren was. Maar zo iemand ken ik niet. En het is wat raar om als auteur te vertellen wat mensen beter in je boek kunnen lezen. Wat mij betreft heeft de vorm zichzelf overleefd.

Ik probeer daarom meestal om er iets te maken dat meer tot de verbeelding spreekt, en dit keer had ik twee sprekers uitgenodigd die over Libanon inhoudelijk iets anders konden vertellen dan ik. Dat waren Carolien Roelants, die u misschien kent van haar boeken of van de column in het NRC Handelsblad, en Roel Meijer van de Radbouduniversiteit in Nijmegen. Zij zouden de avond zeker op een hoger plan brengen.

Alle begin is moeilijk

Ik wilde ontspannen aankomen en besloot naar Leiden te fietsen. Ik maak het tochtje langs de Westeinderplas regelmatig en kom dan prettig vrij van muizenissen aan. Maar gisteren moest het echt komen uit het eelt van m’n tenen. Ik was uitgeput.

Enfin. Er was een livestream voorzien en het leek me leuk vooraf een Powerpoint-carrousel te draaien waarin ik foto’s toonde van de Libanezen die me hebben geholpen, met een bordje “thanks” erbij: mensen als de Françoise die hier onlangs blogde, journalist Michael Young, mijn vriendinnen Maya en Miriam, een bevriend echtpaar… Die carrousel leek me voor hen een fijn begin, omdat het niet aannemelijk was dat ze de hele Nederlandstalige bijeenkomst zouden uitzitten. Om een of andere reden lukte het echter niet de carrousel te laten draaien, maar de goede mensen van het museum wisten gelukkig wel de presentaties van de gastsprekers te laden.

Ondertussen kwamen de gasten binnen. Ik stond ze, voor 45% uitgeput en voor 45% bezig met de projectie, voor 10% te woord en was dus niet helemaal bij de les. Het werd echter gezellig druk en ik zag mijn boek voor het eerst liggen.

De sprekers

Mijn redactrice, Janna Willems, heette iedereen welkom, en daarna sprak Carolien Roelants. Die vertelde hoe een klein land als Libanon nogal eens problemen importeert die eigenlijk in het buitenland zijn ontstaan, zoals het Sykes-Picot-verdrag, waarmee Frankrijk en Groot-Brittannië het Ottomaanse Rijk opdeelden, waarna Frankrijk begon zijn mandaatgebied te verdelen om het makkelijker te kunnen beheersen. De hele twintigste eeuw hadden buitenlandse mogendheden grote invloed op dat kleine Libanon. Veel is er sindsdien niet veranderd: nog niet zo lang geleden zegde de EU geld toe voor het herstel van Libanon, onder voorwaarde dat er geen vluchtelingen naar Cyprus zouden varen.

De tweede spreker, Roel Meijer, had het over de recente Libanese export: Hezbollah. De organisatie, die je kunt typeren als een militie en als een politieke partij, kon alleen ontstaan in een land met een zwakke regering: Hezbollah kon in 1990 haar wapens behouden omdat ze de zuidgrens beschermde, wat na de Burgeroorlogen geen enkele andere partij kon doen. De laatste jaren had Hezbollah mede daardoor grote invloed op het land, en inmiddels zijn er allerlei van dit soort organisaties actief: in Syrië, in Irak, in Libië, in Soedan, in Jemen.

Interessant detail: hoe Iran, dat in de oorlog met Irak leerde dat je geen oorlog in eigen land wil hebben, die milities gebruikt als voorwaartse verdediging van het thuisland. Dat van Hezbollah en Hamas weinig dreiging meer uitgaat, en dat een Israëlische aanval op het Iraanse thuisland niet meer uit te sluiten viel, las u vanmorgen in uw ochtendblad.

Welgemanierdheid

Kortom, ik had twee goede sprekers, die ik hier graag nog even bedank. Er waren nog wat vragen; en ik kon zelf afronden met de opmerking dat weliswaar nogal wat politiek en misère de revue waren gepasseerd, maar dat Libanon desondanks een mooi land is en dat althans ik er iets heb geleerd over voorkomendheid en welgemanierdheid. Niet dat ik altijd voorkomend en welgemanierd ben; ik ben nou eenmaal opgegroeid als botte Hollander.

Sprekend over Libanese welgemanierdheid: tijdens de signeersessie ging mijn telefoon – een berichtje uit Libanon waaruit bleek dat een van mijn vrienden daar tot het einde naar de livestream was blijven kijken. Ik weet niet of ik zo lang zou hebben gekeken naar een lezing in het Arabisch.

Het slijk der aarde

Tot zover mijn ijdelheid. Nu het najagen van wind. Nog even iets over het slijk der aarde.

Het boek kost 22 euro en daarvan gaat het auteursaandeel, dat is 10%, via Cordaid naar Catholic Relief Services in Libanon. Ik ga hier niet opsommen waarom het geld daar zo hard nodig is (u leest het slothoofdstuk van mijn boek maar), maar ik hoop dat u het boek wil kopen. De kiesheid gebiedt dat ik niet zelf zeg dat het een goed boek is, en ik erken dat ik geen Arabisch spreek, maar verschillende meelezers hebben eveneens gezegd dat het een goed boek is, en ik kreeg gisteren diverse keren te horen dat het mooi was geïllustreerd.

Dus, lieve mensen, koop dat boek nou effe.

#boek #boekpresentatie #CarolienRoelants #Hezbollah #Libanon #LibanonEenKorteGeschiedenis #RoelMeijer #SykesPicot #vanitasVanitatum

Libanon met livestream

Spoorwegstakingen zijn nooit leuk. Niet voor de reizigers, niet voor de stakers (die doorgaans gerechtvaardigde eisen hebben) en niet voor de directie. Maar soms zijn er leuke gevolgen. Zoals deze week.

Het kan u niet zijn ontgaan dat de vakbonden voor aanstaande donderdag een staking aankondigden in het oosten en noordwesten van Nederland. Eerlijk gezegd was ik danig uit mijn humeur, want ondanks al mijn sympathie voor de stakers (die immers doorgaans gerechtvaardigde eisen hebben) zou het moeilijk voor me zijn om naar Leiden te komen, waar donderdagavond de presentatie plaatsvindt van mijn boek over Libanon.

Maandag was het Tweede Pinksterdag en viel er niks te doen, zodat uitgeverij Omniboek, het Rijksmuseum van Oudheden en ik pas gisteren konden denken over een oplossing. Er was dus wat nerveus geapp, gemail, getelefoneer. Een livestream leek mogelijk, bleek toen weer niet mogelijk, maar was uiteindelijk wel mogelijk. Dus anders dan ik eerder schreef, is die er wel.

En daarmee ben ik blij. Want zo kunnen ook mijn zus op Curaçao en vrienden in Beiroet en Antwerpen, Terneuzen, Enschede en Oude Pekela luisteren naar een lezing van Roel Meijer (Radbouduniversiteit) en Carolien Roelants (NRC Handelsblad). En ook u kunt luisteren – via deze link. Wel even met die link aanmelden.

Het boek zelf bestelt u met deze link; als u in de buurt van Leiden bent, kunt u gewoon aan komen waaien (maar schrijf u even in); en ook als u niet in de buurt van Leiden bent, is dat mogelijk, want bij nader inzien is er toch geen spoorwegstaking. Eind goed, al goed: de treinen rijden én we hebben een livestream. Ik had niet gedacht ooit nog eens zo positief over de Nederlandse Spoorwegen te kunnen schrijven.

De opbrengst van het boek is geoormerkt voor Cordaid, dat er zorg voor zal dragen dat het geld aankomt bij Catholic Relief Services in Beiroet. Al eerder is er via Home Academy een donatie gedaan wegens deze cursus over de geschiedenis van Libanon.

#boek #CarolienRoelants #Libanon #LibanonEenKorteGeschiedenis #RoelMeijer

Uitnodiging voor boekpresentatie

Ik heb afgelopen winter een boek geschreven over de geschiedenis van Libanon. Het heeft de weinig verrassende titel Libanon en de ondertitel Een korte geschiedenis. Of dat laatste accuraat is, hangt af van wat u denkt dat kort is, want het boek heeft bijna 300 bladzijden. Het auteursdeel van de opbrengst, ongeveer twee euro per boek, is geoormerkt voor de Libanese tak van Cordaid, waarheen de opbrengst al is overgemaakt van de collegereeks die ik insprak voor Home Academy.

Het geld is daar hard nodig. Simpel samengevat:

• op een bevolking van ruim vier miljoen mensen zijn anderhalf miljoen vluchtelingen uit Syrië, waarvan een deel momenteel terugkeert terwijl anderen juist nu aankomen;
• er zijn vanouds Palestijnse vluchtelingen, naar schatting 200.000;
• door de ontploffing zijn in Beiroet nog altijd mensen dakloos;
• de economie verkeert in een eindeloze recessie;
• ongeveer 100.000 gezinnen zijn na de recente Israëlische invasie gevlucht en kunnen nog niet terug naar beschadigde dorpen.

Het goede nieuws is dat er sinds begin dit jaar weer een regering is die het vertrouwen lijkt te hebben van de internationale gemeenschap, en die ook stappen zet om verder vertrouwen te verwerven. Zelfs Israël erkent dat Libanon effectiever dan voorzien in staat is de Hezbollah te ontwapenen. Wat overigens niet wil zeggen dat Israël geen aanvallen meer uitvoert.

De hulporganisatie waarmee Cordaid samenwerkt, helpt daklozen en verzorgt onderwijs voor vluchtelingenkinderen. Maar er is dus geld nodig, en ook al is het een druppel op een gloeiende plaat, koop dat boek. En kom naar de boekpresentatie, waar Roel Meijer (Radbouduniversiteit) en Carolien Roelants (NRC Handelsblad) zullen spreken en ik zal signeren. De boekpresentatie is donderdagavond 12 juni in het Rijksmuseum van Oudheden; inschrijven kan hier.

Het museum, dat normaliter alles doet om oudheden tentoon te stellen buiten de Randstad, kan door personeelstekort helaas geen livestream aanbieden voor boeklezende mensen in Veendam, Venlo of Vlaanderen. U zult voor de presentatie dus naar Leiden moeten sporen. Het boek is echter in elke boekhandel leverbaar.

#boek #CarolienRoelants #Libanon #LibanonEenKorteGeschiedenis #RoelMeijer