Lmst
Login

#dienstweigeraars

Margaretha CoornstraCoornstra
2025-10-04

"Het keerpunt was afgelopen maart, toen de Israëlische regering een staakt-het-vuren met Hamas verbrak. Ron zag hoe afspraken werden genegeerd, hoe burgers in Gaza omkwamen en hoe ook bevriende soldaten sneuvelden. Het bracht hem tot de conclusie: "Als het van onze regering afhangt, zal deze oorlog eeuwig doorgaan."

eenvandaag.avrotros.nl/artikel

Touaregtweettouaregtweet
2025-05-15

2/2 "‘Omdat mijn moeder niet joods is, ben ik dat ook niet en gingen mensen anders naar mij kijken. Langzaam drong het tot mij door dat de gemiddelde joodse Israëliër een demografisch gevaar ziet in Palestijnen en in principe in iedereen die niet-joods is.’

groene.nl/artikel/grenzen-aan-

Refuser Solidarity Network:
refuser.org/who-we-are

refuser.org/refuser-updates

Dat dienstweigeraars een hoge prijs betalen, weet Mattan Helman uit eigen ervaring. Op het 1e gezicht kun je je niet voorstellen dat het Israëlische leger deze zachtaardige man, zoon van een Israëlisch-joodse vader, 2e generatie van kibboets HaOgen, en een Nederlandse niet-joodse moeder, 110 dagen als ‘dwarsligger’ gevangenzette. Maar Helman was al op jonge leeftijd kritisch op Israël en de bezetting van de Palestijnse gebieden. Na een beschermde jeugd op de kibboets werd hij op zijn dertiende ineens een buitenstaander. Alle vriendjes deden bar mitswa, maar hij mocht niet meedoen. ‘Omdat mijn moeder niet joods is, ben ik dat ook niet en gingen mensen anders naar mij kijken. Langzaam drong het tot mij door dat de gemiddelde joodse Israëliër een demografisch gevaar ziet in Palestijnen en in principe in iedereen die niet-joods is. Mijn positie was paradoxaal. Ik behoorde tot de Israëlische samenleving maar mijn bestaan vormde een bedreiging voor de joden. Ik had 2 opties: ik kon proberen om zo veel mogelijk Israëlisch te zijn – dat heeft mijn broer gedaan – of accepteren dat ik anders ben. Ik koos voor dat laatste.’ Die keuze had het grote voordeel dat Helman als buitenstaander opnieuw en veel kritischer naar zijn land kon kijken. Hij was diep geschokt toen hij op zijn 15e in de jeugdbeweging voor het eerst over de Israëlische bezetting vd Palestijnse gebieden hoorde. Het betekende dat hij 3 jaar later verplicht in een leger zou moeten dienen dat het bezettingssysteem handhaaft.Ook na de detentieperiode zijn er consequenties; het leger speelt een centrale rol in de Israëlische samenleving. Bij een kennismaking vragen mensen al snel: ‘En? Wat deed je in het leger?’ De meeste mannen hebben een sociaal netwerk van maten uit hun diensttijd opgebouwd. Dienstweigeraars vallen daarbuiten en worden vaak met de nek aangekeken. Werkgevers mogen bij sollicitaties officieel niet discrimineren, maar refuseniks worden vaak geweerd. Helman, die zojuist zijn master psychologie in Nederland heeft afgerond, benadrukt dat de protesten en weigeringen uitermate belangrijk zijn. ‘Het uitgangspunt is dat er zonder soldaten geen oorlog is. Maar het gaat veel verder. Wij zijn niet tegen het leger, maar waartoe de regering het Israëlische leger aanzet. De regering heeft met onze toestemming de macht gekregen. Door collectieve weigering onthouden we haar deze goedkeuring en hebben we de macht om het regeringsbeleid te veranderen.’ Hij betreurt het dat het gepolariseerde Westen dit niet ziet en het Israëlische verzet niet steunt. Het pro-Israël-kamp wijst elke kritiek op Israël af, terwijl pro-Palestina-aanhangers geen oog hebben voor Israëlische organisaties, ook niet voor protesterende soldaten. ‘We laten juist zien dat er echte kritische partners zijn in Israël die je kunt steunen voor de beëindiging van de oorlog en de bezetting. Hiervoor moet een sterk verzet in Israël worden opgebouwd. Dat kan alleen met internationale steun.’Krijgsdienst gold zo’n beetje als heilige plicht. ‘Als het land je nodig had, dan moest je als strijder vechten’, zegt Tyroler. Dat hij bij de elite-marinecommando-eenheid Sjajetet diende, was vrijwel vanzelfsprekend. Hij vocht in de Eerste en Tweede Libanon-oorlog en nam deel aan talloze operaties voordat hij vijftien jaar geleden afzwaaide. Na de aanval van 7 oktober twijfelde Tyroler geen moment; hij sloot zich aan bij de burgerverdedigingseenheid, waarvan hij de afgelopen zes maanden als eenheidscommandant fungeerde. ‘Mijn kinderen vochten in Gaza en Libanon, mijn vrouw pendelde tussen de kleinkinderen om de ouders te vervangen, terwijl ik achterbleef om onze gemeenschap te verdedigen. Ons huis werd gebombardeerd, maar je verlaat de plek niet die je hebt opgebouwd.’ Na anderhalf jaar strijden is Tyroler tot inkeer gekomen en ziet de zinloosheid van de oorlog, eigenlijk van elke Israëlische oorlog. Hij twijfelt aan de legitimiteit van de oorlogen waarin hij heeft gevochten en vindt de daden van de regering moreel verwerpelijk. ‘Natuurlijk kan oorlog legitiem zijn als een land zichzelf moet verdedigen tegen een ander land, maar het is overduidelijk dat de Gazaoorlog alleen dient om deze kwaadaardige regering in het zadel te houden. Door ons te rekruteren wordt een staat van voortdurende oorlogsvoering in stand gehouden, zodat er geen deal komt, gijzelaars aan hun lot worden overgelaten en er nooit vrede zal zijn. [...]

Client Info

Server: https://mastodon.social
Version: 2025.07
Repository: https://github.com/cyevgeniy/lmst