We doken het stro in voor het campagne beeld van de 12+ voorstelling Keet. Een samenwerking met @theater_sonnevanck en @theateroostpool.

@benning.gladkova transformeerden hun studio in een geurige stal vol house muziek en een puffen rook.

@hakoena_matata strooide met Fanta, @teuntjepost wapperde met haar haren en @sayocadmus speelde met m&m’s. En wie is toch die mysterieuze geit!!??

Kortom, de beelden waren om te smullen en het wordt nog lastig kiezen.

Keet gaat op 3 oktober in première en reist dan in de theatertruck langs middelbaren scholen.

#keet #feest #12+ #theatertruck #middelbarescholen #stro #hooi #chips #fanta #haarzwiep #rook #stal #geit #vriendschap

Ons project levensboerderij gaat het tweede jaar in. De pioniersfase is voorbij. Alles moet nu wat beter georganiseerd worden. Dit stelt ons voor de nodige uitdagingen.

Op 21 december vorig jaar sloten we het seizoen af met een ritueel op het land. We spraken om beurten onze dank uit aan de tuin, aan de elementen, de natuurwezens, de eigenaresse van het terrein en aan elkaar. Daarna gingen de tuin en wij in diepe rust.

Bij de start van ons tweede jaar worden we geconfronteerd met mooie en met moeilijke momenten. Ik noem er hier een paar.

Mooi: een dik hooidek

Op de delen van de tuin, waarin we met een hooilaag werken, lag die er destijds, aan het begin van de winter, al mooi dik bij. 30 centimeter en dan ook nog eens – bij het meten – met de hand zachtjes aangedrukt. Dat is volgens het boekje.

Het meeste lag er al in oktober op. Dat was een les van het afgelopen jaar, toen we dit – op een flink stuk van de tuin – veel te laat nog hadden gedaan, namelijk in februari. Gevolg daarvan was dat het onderliggende gras niet voldoende was verteerd en toen het warmer weer werd het gewas verdrong.

Veld met dikke hooilaag die het gras bedekt

Moeilijk: iets te enthousiast gras

Toek we ergens in februari een inspectieronde op de tuin maakten, schrokken we. Er kwam gras door de hooilaag heen. Het hooidek was in de voorgaande maanden op een eigenaardige manier ‘ingedikt’. Er waren heuvels en dalen in ontstaan en in veel dalen piekte hier en daar nu al groeiend gras. Dat was wat we nu juist niet wilden zien.

Nu hebben we natuurlijk een heel zachte winter gehad. En dat er zo’n merkwaardig heuvellandschap in de hooilaag zou ontstaan, hadden we niet voorzien.
De vraag is of dit een probleem gaat worden als we zometeen de pootaardappels onder het hooi leggen. Waarschijnlijk moeten we de dalen nog wat opvullen.

Mooi: een gedeelde doelstelling

Op 21 januari stelden we tijdens onze eerste Algemene Ledenvergadering onze doelstelling vast. Geen lang verhaal. Eén zin slechts:

We streven naar een micro-samenleving die op basis van solidariteit en verbondenheid zelf weer haar eerste levensbehoeften produceert

Ook namen we besluiten over de concrete acties en doelstellingen voor het komende jaar. Met voorop de beslissing om dit jaar de opbrengst flink te verhogen door voor de ‘zomergroenten’ een aanzienlijk grotere oppervlakte in gebruik te nemen.

We hebben besloten dat we ons dit jaar in de zomertuin tot tien groentesoorten beperken: sla, spinazie, komkommer, rode biet, courgette, wortelen, broccoli, sperziebonen, prei en uien.

De teelt van deze groenten vraagt om ‘intensive care’ (poten, zaaien, schoffelen, wieden, bewateren, enzovoort). Intensieve tuinbouw. Tegelijk was duidelijk dat we deze doelstelling niet kunnen halen als de groep niet groter wordt. Er zijn nu zo’n twaalf leden die actief meewerken op de tuin. Dit moeten er minimaal 15 worden. Werving is dus nodig.

Voor het halen van de doelstellingen is bovendien nodig dat er een duidelijk commitment is van de deelnemers. Voor het eerst geven we daar een indicatie voor: een dagdeel per week. Voor sommigen in de groep bleek dat niet haalbaar. Zo ontstond er een tweedeling met wekelijkse en incidentele deelnemers.

Die nieuwe situatie roept meteen de vraag op hoe we dan de oogst gaan verdelen.
Kort na de ledenvergadering nam de kerngroep daarover een besluit: iedereen die op het land heeft gewerkt neemt bij het weer naar huishaan wat (zomer) oogst mee. De oogst van bewaargroenten (de wintertuin) wordt over alle leden verdeeld.

Moeilijk: aanpassing organisatie nodig

Een groter oppervlak en de verbouw van meer verschillende gewassen houdt ook in dat de organisatie en communicatie verbeterd moeten worden. ‘Meer structuur’ was een gevleugeld woord, zo rond de jaarwisseling.
In de kerngroep worden nu de verantwoordelijkheden beter ‘belegd’. Ook wordt de kerngroep tijdelijk (naar schatting een half jaar) versterkt met een zeer ervaren tuinmens.

Mooi: we zijn flexibel

Ons project is gestart met de permacultuurmethode van Ruth Stout met als focus bewaargroenten voor de winter. Dit hield in dat we op alle ‘velden’ een hooilaag aanbrachten. Zie hiervoor de vorige vier updates.

In de loop van de lente en zomer van afgelopen jaar bleek er bij veel deelnemers ook behoefte aan de verbouw van ‘zomergroenten’ te bestaan.

Mooi is dat we daar ruimte aan hebben gegeven. Er werd een zestal bedden voor gereedgemaakt waar we geen permacultuur toepasten, maar de traditionele moestuin-methode.

Moeilijk: we bewandelen twee wegen

Aan het einde van het seizoen bleek dat veel deelnemers dit een prettige aanpak vonden en het oppervlak hiervoor wilden uitbreiden. Zo ontstond er even wat wrijving tussen ‘experimenteeraders’ (de hooiplukkers) en de meer ’traditionelen’ (de schoffelaars).

De eersten benadrukken natuur, ruimte en het belang van een goede sfeer in de groep. De tweeden leggen meer nadruk op structuur, organisatie en individuele inzet en verantwoordelijkheid.

De eersten willen de grond zo volledig mogelijk met rust laten. De tweeden hebben een voorkeur voor spitten en frezen.

Beide ‘bloedgroepen’ hebben nu een even groot stuk van het terrein ‘in beheer’: allebei ongeveer 600 vierkante meter, ingedeeld in vakken van 150 vierkante meter.

Het deel met hooi noemen we de wintertuin (vanwege de bewaarfunctie) en het deel zonder hooi de zomertuin (voor de oogst die niet bewaard wordt). Bedoeling is wel dat de hooimensen ook op de zomertuin werken en omgekeerd.

Het is de vraag of deze twee methoden op één en hetzelfde terrein en vlak naast elkaar duurzaam gecombineerd kunnen worden.

Ook de ervaring van deze dubbele focus maakt deel uit van ons experiment.

Geprepareerd bed na het onderspitten van de graslaag

Mooi en moeilijk: de factor tijd

Mooi is dat we dit terrein in bruikleen gekregen hebben. Dat is een geweldig cadeau. Maar voor de continuïteit van het project is het moeilijk dat de toezegging steeds maar voor een jaar is. Daarom gaan we uitzien naar een tweede locatie in de regio Twello met een voor ons ruimere tijdshorizon.

Tijdens de zonnewende van 21 maart openden we het nieuwe tuinseizoen met een kort ritueel op het land. In de avond gevolgd door een informeel samenzijn in café-restaurant De Hamer in Twello.

Daarmee is ons tweede jaar van start gegaan.

Gerelateerd

Update levensboerderij Wilp (4): volgend jaar een zomer- en een wintertuin

Update levensboerderij Wilp (3): een half jaar onderweg en we leren iedere dag wel iets

Update levensboerderij Wilp (2): enthousiasme, maar ook onzekerheid over volgend jaar

Update levensboerderij Wilp: een vliegende start dankzij hooibalen

Hoe start je met een levensboerderij?

De economische macht terugpakken met levensboerderijen

Niels Lunsing in gesprek met drie initiatiefnemers van Levensboerderij Wilp

 

Wil je een seintje per e-mail ontvangen bij iedere nieuwe posting op TransitieWeb?
Klik dan hier.

Wil je jouw reactie plaatsen bij dit artikel?

Ga dan met je cursor helemaal naar de bodem van deze pagina. Daar vind je een invulscherm. Je kunt daar je reactie intypen of inplakken. Het kan soms geruime tijd duren voordat je reactie zichtbaar is. Dit komt, omdat er eerst moderatie plaatsvindt.

Als je reageert kun je aangeven dat je een seintje wilt bij nieuwe reacties en/of bij nieuwe berichten.

Wil je dit artikel delen met anderen?
Maak dan bij voorkeur gebruik van e-mail. Zo is de kans een stuk kleiner dat je bericht gecensureerd wordt.

 

#hooi #hooibalen #levensboerderij #lokale-netwerken #mulchen #no-dig-gardening #permacultuur-2 #ruth-stout #spitten #zelf-kweken #zelfvoorzienend

https://www.transitieweb.nl/zelfvoorzienend-leven/update-levensboerderij-wilp-mooie-en-moeilijke-momenten/

Driekwart jaar na de start hebben we besloten om volgend jaar op de helft van het beschikbare terrein een meer gangbare tuinbouwmethode toe te passen. Op de andere helft gaan we verder met ons experiment met het opbrengen van hooi volgens de Ruth Stout-methode. Het eerste gedeelte noemen we de zomertuin. Het tweede de wintertuin.

Op de zomertuin verbouwen we seizoensgroenten voor onmiddellijk gebruik, of, maar dan ingemaakt of gefermenteerd, voor later. Op de wintertuin komen bewaargroenten. Deze zijn vooral bestemd voor de periode dat er niet vers uit de moestuin kan worden geoogst.

Op de zomertuin wordt geschoffeld en bewaterd. Op de wintertuin doen we dat allemaal niet. Daar passen we de uitgangspunten toe van de permacultuur. Beide tuinen krijgen een eigen coördinator.

Prima aardappeloogst

Ondanks de langdurige droogte hebben we de eerste weken van september onder het hooidek een prima hoeveelheid aardappels van goede kwaliteit aangetroffen. Inmiddels wordt deze oogst onder de deelnemers en donateurs verdeeld.

Door de hooilaag bleef de bodem koel en vochtig. Na het opbrengen hebben we er nauwelijks nog omkijken naar gehad. Af en toe gras weghalen, daar bleef het bij. Er is al die droge maanden niet gesproeid op de aardappelvelden.

Bij het oogsten bleek overduidelijk dat een luchtig en dik hooidek de beste opbrengst geeft. Met een te compacte laag (ook als die vrij dun is) komen de stengels niet goed door het dek heen en is de opbrengst laag. Bij een te dun hooidek sterft het onderliggende gras niet af, waardoor dat de jonge aardappelplanten gaat verdringen. Ook dan is de opbrengst stukken lager.

Luchtig en dik

Onze conclusie na dit seizoen: de hooilaag moet minstens 20 centimeter dik zijn. Hoe meet je dat? Niet met een meetlint of duimstok (wat we dachten), want dan is hij te dun. Je moet de laag zachtjes met je hand aandrukken. Kom je dan uit op 20 cemtimeter, dan is het goed. Althans, minimaal goed. Wat dikker is nog beter.

Nog een conclusie: al in het najaar en met veel aandacht en zorg een stevig, dik en luchtig hooibed aanleggen is de voorwaarde voor succes. Het hooi heeft dan voldoende tijd om zichzelf (aan de onderzijde) en de onderliggende graslaag te composteren.

Een uitdaging voor volgend jaar is om methoden te vinden om ook andere gewassen in het hooi te laten groeien. Bijvoorbeeld bieten, wortelen en uien.

Tot zover het goede oogst-nieuws. We hebben ook tegenslagen gehad. Zo vielen de in het hooi aangeplante kolen en pompoenen merendeels ten prooi aan slakken. Dat was ook met knolselderij het geval, zelfs nog nadat we het hooidek weggeschoven hadden.

Daarentegen doen de rode kolen op de onthooide grond het nu goed. Na de eerste flinke regen zijn ze krop aan het vormen. Ook dit kan een redelijk goede oogst opleveren.

Humusrijk

De velden waaruit we nu de aardappels hebben geoogst, worden volgend jaar toegevoegd aan de zomertuin. De grond is daar nu mooi los en het gras dat er nog staat kan gemakkelijk met wortel en al worden weggetrokken. Wat opvalt is dat deze grond humusrijk is en goed vocht vasthoudt. De hooivelden voor de aardappels van volgend jaar (de wintertuin) komen naast deze pas geoogste velden te liggen. Met de aanleg van de nieuwe hooivelden gaan we – door ervaring wijzer geworden – al de komende maand aan de slag.

Verbreding

Onze groep bestond tot voor kort uit elf enthousiaste mensen. Na de verbindingsmiddag op zaterdag 17 september komen daar zes nieuwe deelnemers bij. Dat is een mooie omvang voor de beide tuinen.

Deze groei is ook nog om een andere reden welkom. In de groep leeft de sterke wens om op meer terreinen actief te worden. Te denken valt aan gezondheid, kleding en hergebruik van bouwmaterialen. Ook daarin willen we elkaar beter kunnen helpen. En: als het even kan met gesloten beurs. De komende maanden gaan we deze nieuwe aandachtsgebieden verkennen en daarna in het werk van onze levensboerderij integreren.

 

Een nestje aardappels (Alouette)

 

Bewoner van een holle aardappel (salamander)

Zaterdag 17 september: verbindingsmiddag op de tuin

 

Gerelateerd

NieuweTijd Podcast – Levensboerderij Wilp (audio)

Niels Lunsing in gesprek met drie initiatiefnemers van Levensboerderij Wilp

Update levensboerderij Wilp (3): een half jaar onderweg en we leren iedere dag wel iets

Update levensboerderij Wilp (2): enthousiasme, maar ook onzekerheid over volgend jaar

Update levensboerderij Wilp: een vliegende start dankzij hooibalen

Hoe start je met een levensboerderij?

De economische macht terugpakken met levensboerderijen

 

Wil je een seintje per e-mail ontvangen bij iedere nieuwe posting op TransitieWeb? Klik dan hier.

Wil je jouw reactie plaatsen bij dit artikel?

Ga dan met je cursor helemaal naar de bodem van deze pagina. Daar vind je een invulscherm. Je kunt daar je reactie intypen of inplakken. Het kan soms geruime tijd duren voordat je reactie zichtbaar is. Als je reageert kun je ook instellen dat je een seintje krijgt bij nieuwe reacties en/of bij nieuwe berichten.[table id=29 convert_line_breaks=false /]

#fermenteren #hooi #hooibalen #inmaken #levensboerderij #permacultuur-2 #ruth-stout

https://www.transitieweb.nl/voeding/update-levensboerderij-volgend-jaar-een-zomer-en-een-wintertuin/