Lmst

In plaats van een stille retraite had ik met Pasen een retraite met het gezin, waarbij ik ook nog voor de hond op en neer pendelde naar huis en tussendoor een sneuvelende auto had.

Normaliter genoeg om te zorgen voor een hoofd vol onrust, maar dat gebeurde nu niet. En dan weet je weer: rust zit niet in de hoeveelheid activiteiten; rust zit van binnen.
#retraite #rust #onrust

B’eter Basbousa (Egyptische griesmeelcake)

Er zijn van die dagen, weken, maanden dat ik alleen maar lijk toe te komen aan mijn werk. Ook ’s avonds en in het weekend. Dat ik nauwelijks tijd heb voor mijn hobby’s zoals lezen, schrijven, koken, bakken, muziek maken en tekenen. Thich Nhat Hanh zei altijd dat je beter kunt kiezen voor minder werken en een minder drukke baan, met minder salaris en een eenvoudig leven. Met meer tijd om van het leven en al wat is te genieten. Een bescheiden woning, weinig spullen. In theorie ben ik het daar natuurlijk helemaal mee eens, maar als kostwinner met een gezin en volwassen kinderen die nog gedeeltelijk financieel van mijn salaris afhankelijk zijn is het een uitdaging. Waar blijft de tijd? Waar blijft het geld? Shoppen doe ik al heel lang niet meer – of het moet zijn op Marktplaats of in de plaatselijke kringloopwinkel. Maar ik woon niet alleen, niet in een hutje op de hei, en de rekeningen moeten toch betaald worden.

Mediteren is natuurlijk gratis, maat het onderdeel uitmaken van een spirituele gemeenschap is dat niet, al wordt gelukkig bij de Stichting Leven in Aandacht en de Orde van Interzijn voor retraites e.d. alleen de kostprijs berekend, plus een vrijwillige bijdrage voor de leraren. Er is gelukkig geen verdienmodel, zoals bij sommige andere boeddhistische groepen. Niemand wordt er rijk van. Dat is voor mij heel belangrijk.

Kort samengevat: minder werken of een minder drukke baan vinden is geen optie, bij dat laatste speelt ook mijn leeftijd mee: ik ben 62. Vrijwel dagelijks vraag ik me af wat ik verkeerd doe, waarom ik vind dat ik zo hard moet werken. Is het perfectionisme? Is het geen “nee” kunnen zeggen? Is het angst om niet goed genoeg te zijn, het bekende ‘imposter syndrome’? Is het mijn leeftijd, waardoor niet alles even soepel meer gaat in de bovenkamer? Waarschijnlijk een combinatie van dit alles. Ik heb overigens een baan als docent in het hoger onderwijs. Er komen forse bezuinigingen aan. Dat geeft ook onrust.

Omdat in onze beoefening werkelijk alles beoefening is, elke gedachte, elk gevoel, probeer ik het maar te omarmen. “Hello hello, something in me, I am aware that you are in there, and you sure have got a good reason to be” zingt Eveline Beumkes (zie Mindfulness-liedjes – Mindful Communiceren). Hallo gevoelens!

Afgelopen week was er geen tijd om iets speciaal voor deze rubriek uit te proberen. Ik ging vroeg weg, kwam laat thuis, en mijn huisgenoten probeerden de koelkast en vriezer leeg te koken omdat deze overvol waren en we ruimte nodig hadden. Er kwamen allerlei rare restjes op tafel, niks dat ik hier wil delen. Niet alles was vegetarisch.

Gelukkig had ik nog wat achter de hand. Omdat ik al eens Griekse griesmeeltaart had gemaakt (B’eter Galatopita: Griekse melktaart – Boeddhistisch Dagblad) wilde ik kort daarop geen Egyptisch griesmeelcakerecept delen. Nu komt dat van pas.

Ingrediënten (toetje voor 8 personen):

3 perssinaasappels, liefst biologisch
200 gram griesmeel
250 gram kristalsuiker (fijn)
2 theelepels bakpoeder
250 gram plantaardige yoghurt, bij voorkeur Griekse (maar gewone kan ook)
50 milliliter zonnebloemolie (extra voor invetten)
Eventueel 55 gram geblancheerde amandelen

Verwarm de oven voor op 180°C. Vet een ovenschaal (ca. 20 x 20 cm) in. Boen 2 sinaasappels schoon en rasp de oranje schil eraf. Pers alle sinaasappels uit. In totaal heb je ca. 250 ml sinaasappelsap nodig.

Meng in een kom het griesmeel, 150 g suiker en het bakpoeder. Voeg de vegayoghurt, sinaasappelrasp, olie en 100 ml sinaasappelsap toe. Meng tot een glad beslag.

Giet het beslag in een ingevette ovenschaal en strijk de bovenkant glad. Versier de bovenkant eventueel met een mooi patroon van de amandelen – wij deden dit niet. Druk ze licht in het beslag, met de bolle kant naar boven.

Bak de cake ca. 35 min. in het midden van de oven tot hij goudgeel is.

Breng ondertussen de rest van het sinaasappelsap (150 ml) met de rest van de suiker (100 g) en 50 ml water aan de kook. Laat minstens 10 min. zachtjes koken tot siroop. Laat iets afkoelen.

Haal de cake uit de oven en prik er met een satéprikker gaatjes in. Giet alle warme siroop gelijkmatig over de hete cake. Laat 30 min. afkoelen tot kamertemperatuur. Snijd de cake in ruiten of vierkanten en serveer. Ook koud is de cake lekker, ook nog enkele dagen later.

Het oorspronkelijke recept komt van Basbousa (Egyptische griesmeelcake) – Boodschappen. Mijn dochter en ik hadden een vegan versie en een niet-vegan versie gemaakt. De hartvorm is de vegan versie. Allebei heb ik ze geproefd, allebei vond ik even lekker.

Dit is een automatisch geplaatst bericht via ActivityPub.

#Basbousa #bezuinigingen #EvelineBeumkes #gevoelens #hogerOnderwijs #imposterSyndrome #kostwinner #Marktplaats #onrust #ThichNhatHanh #toekomst #verdienmodel #zorgen

Maar kijk nu, er zijn ook hardline conservatievelingen in Trumps partij die pro heffingen zijn terwijl Musk tegen is.
#richtingenstrijd #onrust #boycotUSA
Musks uithaal naar heffingenarchitect legt richtingenstrijd bloot in kringen rond Trump
https://www.volkskrant.nl/economie/musks-uithaal-naar-heffingenarchitect-legt-richtingenstrijd-bloot-in-kringen-rond-trump~b1778545/

𝗢𝗻𝗿𝘂𝘀𝘁 𝗶𝗻 𝗕𝗲𝗹𝗴𝗶ë: 𝗖𝗮𝗳é𝗯𝗮𝘇𝗲𝗻 𝗼𝗽𝗴𝗲𝗽𝗮𝗸𝘁 𝗻𝗮 𝘁𝗶𝗲𝗻𝘁𝗮𝗹𝗹𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗹𝗱𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝘀𝗽𝗶𝗸𝗶𝗻𝗴 𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗸𝗿𝗮𝗰𝗵𝘁𝗶𝗻𝗴

België is in de ban van een groot spiking-schandaal in de Kortrijkse horecawereld. Dertig vrouwen deden aangifte van spiking en seksueel misbruik. Gisteren en vandaag zijn in totaal acht mensen opgepakt, onder wie de uitbater van een populair...

https://www.rtl.nl/nieuws/buitenland/artikel/5501139/belgie-kortrijk-spiking-verkrachting-cafebazen-horeca-onrust

#Onrust #België #Spiking

𝗢𝗻𝗿𝘂𝘀𝘁 𝗶𝗻 𝗞𝗮𝗺𝗲𝗿 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝗺𝗼𝗴𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸 𝘃𝗿𝗶𝗷𝗸𝗼𝗺𝗲𝗻 55.000 𝗜𝗦'𝗲𝗿𝘀

De Tweede Kamer maakt zich grote zorgen over het mogelijk vrijkomen van 55.000 IS'ers die nu nog opgesloten zitten in twee kampen in Syrië. Het parlement nam een motie aan van NSC-leider Pieter Omtzigt die de regering vraagt 'passende actie' te ondernemen.

https://www.rtl.nl/nieuws/politiek/artikel/5500071/kampen-kamermeerderheid-europese-paspoorten

#Onrust #Kamer #IS'ers

𝗡𝗲𝗱𝗲𝗿𝗹𝗮𝗻𝗱𝘀𝗲 𝗮𝗺𝗯𝗮𝘀𝘀𝗮𝗱𝗲 𝗧𝘂𝗿𝗸𝗶𝗷𝗲 𝘄𝗮𝗮𝗿𝘀𝗰𝗵𝘂𝘄𝘁 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗼𝗻𝗿𝘂𝘀𝘁 𝗻𝗮 𝗮𝗮𝗻𝗴𝗲𝗵𝗼𝘂𝗱𝗲𝗻 𝗯𝘂𝗿𝗴𝗲𝗺𝗲𝗲𝘀𝘁𝗲𝗿

De Nederlandse ambassade in de Turkse hoofdstad Ankara waarschuwt Nederlanders in het land voor mogelijke onrust. De waarschuwing volgt op de aanhouding van de burgemeester van Istanbul, Ekrem Imamoglu, vanochtend. "Aan Nederlanders in heel Turkije is het...

https://www.rtl.nl/nieuws/buitenland/artikel/5500035/burgemeester-istanbul-onrust-waarschuwing-ambassade

#Nederlandse #Turkije #onrust

𝗧𝗼𝗲𝗻𝗲𝗺𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗼𝗻𝗿𝘂𝘀𝘁 𝗵𝗲𝗿𝗶𝗻𝗻𝗲𝗿𝘁 𝗖𝗹𝗮𝘂𝗱𝗲 𝗮𝗮𝗻 𝗼𝗻𝘃𝗲𝗶𝗹𝗶𝗴𝗲 𝗷𝗲𝘂𝗴𝗱 𝗶𝗻 𝗖𝗼𝗻𝗴𝗼

De oplopende spanningen op het wereldtoneel doen Claude geregeld denken aan zijn jeugd in Congo. De zanger, die dit jaar deelneemt aan het Eurovisie Songfestival, vluchtte in 2013 op 9-jarige leeftijd naar Nederland. "Met alles wat er nu gebeurt in de wereld word ik er meer aan herinnerd",...

https://www.rtl.nl/boulevard/artikel/5499471/toenemende-onrust-herinnert-claude-aan-onveilige-jeugd-congo

#onrust #onveilige #jeugd

Altijd maar dóór. Tot we stilstaan.

We werken, we plannen, we regelen. Zelfs als we met pensioen zijn of op vakantie gaan, vullen we onze dagen. We maken een lijstje voor de klusjes in huis, vegen nog even het terras aan, schuren die tuinstoelen of ruimen de schuur op. Als dat af is, plannen we de volgende fietstocht, boeken we een stedentrip of duiken we in een online cursus om iets ‘nuttigs’ te leren.

En als er écht niets meer hoeft, pakken we onze telefoon. We scrollen gedachteloos door nieuwsupdates, appen met bekenden of verliezen ons in eindeloze series, podcasts en filmpjes. Zelfs de momenten van rust vullen we met prikkels van buitenaf. Alles, behalve stilte. Alles, behalve naar binnen.

Wat is er toch aan de hand? Waarom blijven we doorgaan, zelfs als het niet meer hoeft? Wat maakt dat zoveel mensen onrustig worden wanneer de wereld even stilvalt? Verveling is het niet. Het is iets anders. Iets diepers.

Misschien komen we dan oog in oog te staan met een innerlijke onrust die we normaal gesproken weten te ontwijken. De stilte waar we zogenaamd naar verlangen, brengt ineens ongemakkelijke gevoelens met zich mee. Een hoofd dat begint te malen. Oordelen die we over onszelf vellen. Het gekwetter van onze overlever, die zegt dat we nóg beter, sneller of nuttiger moeten zijn. Of juist fluistert dat we niet genoeg zijn.

Die innerlijke onrust kent twee bronnen: de overlever en ons authentieke deel.
Bij mensen met een burn-out kan het stemmetje van de overlever allesoverheersend worden. Vijandig zelfs. De overlever, die ooit bedoeld was om ons veilig te houden en te beschermen, slaat dan op hol. Hij kraakt alles af, keurt niets goed en blijft ons opjagen, ook als ons lichaam allang op de rem heeft getrapt. Dat voortdurende gekwetter kan zo ondermijnend zijn dat stilte niet meer als rust voelt, maar als een gevecht dat je dreigt te verliezen.

De onrust die voortkomt uit ons authentieke deel is volgens ons een signaal. Het vertelt ons dat we het contact met onszelf zijn kwijtgeraakt. Met dat deel van ons dat geen doelen hoeft te behalen of iemand hoeft te zijn, maar er gewoon ís. Rustig. Aanwezig. Heel.

Als dat deel lange tijd verwaarloosd is, kan het pijnlijk zijn om het weer op te zoeken. We voelen dan eerder onrust dan rust. Of we ervaren somberheid, leegte of onverklaarbare spanning. Geen wonder dat we dan maar weer de agenda vullen of de telefoon pakken. We zijn verslaafd geraakt aan de externe onrust, omdat die ons beschermt tegen de innerlijke.

Maar het kan ook anders.

Neuropsychologen noemen dit ons default mode network: een netwerk in de hersenen dat actief wordt wanneer we even niets hoeven. We zijn dan niet gericht op een taak of de buitenwereld, maar keren naar binnen. Het is een natuurlijke staat waarin we dagdromen, reflecteren en betekenis geven aan ons leven. Een plek waar we kunnen thuiskomen bij onszelf.

En precies daar, in die innerlijke ruimte, wacht ons authentieke deel. Soms jarenlang genegeerd, onrustig geworden, maar altijd aanwezig. Genegeerd, terwijl we druk bezig waren met presteren, voldoen aan verwachtingen, of simpelweg overleven. Wanneer we onszelf eindelijk de stilte gunnen, kunnen we dit deel weer leren horen. Aanvankelijk vaak heftig, rauw en intens—alsof het jarenlang opgesloten zat en zich nu eindelijk mag laten horen. Maar gaandeweg verandert die stem. Het wordt een zachte, stille aanwezigheid die ons herinnert aan wie we werkelijk zijn.

Om die rust te kunnen ervaren, hebben we onze interne volwassene nodig, dat deel in onszelf dat het overzicht houdt, de koers bepaalt en ruimte creëert voor samenwerking tussen onze innerlijke delen: de overlever, die ons jarenlang veilig hield en beschermde, en het authentieke deel, dat verlangt naar gewoon zijn—naar leven in vrijheid, verbondenheid en rust.

Misschien is dat wel de grootste opdracht van deze tijd: leren stilvallen, zonder weg te vluchten in drukte, vermaak of afleiding. Want echte rust vind je niet buiten jezelf. Die begint vanbinnen, wanneer de interne volwassene het stuur weer in handen neemt.

Rob van Boven (1951) is psycholoog en geregistreerd psychotherapeut. Hij was consultant voor verschillende organisaties (drugs en verslaving counseling, vaardigheden workshops) en werkte vijftien jaar als een behandelingscoördinator in een psychiatrische instelling. Bij Rob van Boven wordt het geloof van de overlever bewust gemaakt en een juiste plaats gegeven. Het doel is om los te komen van de dwang van het geloof en bewustzijn te ontwikkelen naast deze denk- en voelpatronen. Hoe meer je van het geloof van de overlever bevrijd bent, zonder het te bestrijden, maar door het de juiste plek te geven, hoe vrijer je kan leven.

Luuk Mur ( 1952) is psycholoog en heeft een drietal boeken geschreven over de door hemzelf ontwikkelde hulpverleningsmethode communitysupport. Hij is lid van de Dzogchen Community Nederland. Dzogchen is een vorm van Tibetaans boeddhisme waarbij veel belang wordt gehecht aan de ontwikkeling van individueel bewustzijn. Bij deze traditie streeft men naar non-dualiteit van het bewustzijn. Mensen zijn zich niet alleen bewust ( je weet dat je dit leest), maar je kunt je ook bewust zijn van dit eerste bewustzijn. Dit meta-bewustzijn wordt ‘gewaarzijn’ genoemd.

Dit is een automatisch geplaatst bericht via ActivityPub.

#burnOut #deOverlever #defaultModeNetwork #interneVolwassene #lerenStilvallen #onrust #stilte