Καμία ενότητα των Grundrisse δεν παραδειγματοποιεί καλύτερα την προτεραιότητα που δίνει ο Μαρξ στην υποκειμενική αντίσταση, υποστηρίζει ο #Negri, από τη συζήτηση περί της συνεργατικής μορφής της εργασίας. Ο Μαρξ δείχνει ότι η «πραγματική» ή καθολική υπαγωγή της εργασίας στο κεφάλαιο δεν αναιρεί την αυτόβουλη πράξη (agency), καθώς οι εργάτες διαμορφώνουν δεσμούς συνεταιρισμού και συνεργασίας όσο συγκεντρώνονται σε παραγωγικές επιχειρήσεις. Η συγκέντρωση του κεφαλαίου *καθιστά αναγκαία* την αυξημένη κοινωνικοποίηση της εργασίας. Όσο περισσότερο κοινωνικοποιούνται οι εργάτες, τόσο περισσότερο μαθαίνουν πώς να αγωνίζονται συλλογικά ενάντια στο κεφάλαιο: «Αυτή η αντικειμενική διαδικασία, κυριαρχούμενη από το κεφάλαιο, αρχίζει να αποκαλύπτει *το νέο υποκειμενικό επίπεδο της εργατικής τάξης*. Συντελείται ένα ποιοτικό άλμα: η ενότητα των συμπεριφορών της εργατικής τάξης αρχίζει να καθίσταται αυτάρκης».^98
^98 Negri 1984, σ. 124.
Η ζωντανή εργασία εξελίσσεται από συστατικό στοιχείο του κεφαλαίου σε «συστατική δύναμη» (constituent power). Αυτή η «δύναμη εγκαθιδρύεται πολιτικά πάνω στην κοινωνική συνεργασία που είναι σύμφυτη με τη ζωντανή εργασία… στη συνεργατική αμεσότητα της ζωντανής εργασίας, η συστατική δύναμη βρίσκει τη δημιουργική της μαζικοποίηση».^99
^99 Negri 1999, σ. 32. Αν και ο όρος «συστατική δύναμη» δεν εμφανίζεται στο Marx Beyond Marx, η μεταγενέστερη χρήση του από τον Negri απορρέει άμεσα από τη συζήτηση σε αυτό το πρώιμο έργο περί της συνεργατικής μορφής της εργασίας. Στα μεταγενέστερα έργα του, ο Negri δεν περιορίζει τη «συστατική δύναμη» στην βιομηχανική εργατική τάξη, αλλά την εφαρμόζει στο «πλήθος» (multitude) που αντιστέκεται στο κυρίαρχο πλαίσιο της «Αυτοκρατορίας» (Empire).
[Peter #Hudis - 2012 Marx's Concept of the Alternative to Capitalism]