#Sib%C3%A9rie

2025-11-08

Une #station #météo abandonnée sur l'île de Kolioutchine en #Sibérie est désormais utilisée comme refuge temporaire par des #ours polaires par mauvais temps.

twitter.com/DelattreMia/status

[Video is unavailable]

🐦🔗 twitter.com/lachainemeteo/stat
🕐 08/11 14:56

2020-07-16

De Skythen (1)

Een Skythische boogschutter op een Griekse vaasschildering (Louvre, Parijs)

Het is pas op blz.311 in zijn vorig jaar verschenen boek The Scythians. Nomad Warriors of the Steppe dat de door mij bewonderde Britse oudheidkundige Barry Cunliffe het punt maakt waar ik op zat te wachten. Het is wat lyrisch geformuleerd maar belangrijk:

The wide expanse of steppe flowing through Eurasia, with its grey-green horizons receding in the distance and its shimmer as the wind rustles the grass, challenges everyone to be on the move. Like the sea, it is a world where nothing can stay still and, like the sea, it sweeps everything onward. For millennia people have progressed through the steppe, sometimes in repeating patterns of transhumance and sometimes with astonishing speed, crossing huge distances to seek out new pastures. The Scythians occupy only one small part of the grand narrative.

Skythen en andere nomaden

De golven van de zee zijn de perfecte metafoor. Ze bewegen op en neer, vormen samen een enorme stroming en verplaatsen grote watermassa’s over enorme afstanden. Steppenomaden bewegen met de jaargetijden van zomer- naar winterweiden, clusteren samen onder leiding van deze of gene charismatische leider – een Attila de Hun, een Djengis Khan, een Timoer Lenk – en vormen een volk, verplaatsen zich van het oosten naar het westen, vallen weer uiteen en herclusteren dan weer als er een nieuwe leider opstaat. Het geldt ook voor de Indo-Europeanen, voor de Kimmeriërs, voor de Skythen, voor de Sarmaten, voor de Kushana’s, voor de Alanen, voor de Hunnen, voor de Avaren, voor de Turken, voor de Bulgaren, voor de Khazaren, voor de Magyaren, voor de Tataren, Mongolen, Kozakken, Oezbeken. Seizoensmigratie van veetelers, krijgers te paard, steeds weer trekkend van de droge steppe van Siberië naar het wat vochtiger Oekraïne, Roemenië en Hongarije. De Skythen vormden maar één hoofdstuk in het grote verhaal, één golf in een zee van migrerende steppenomaden.

Je verwacht dat Cunliffe er een prachtboek van kan maken. De Oxford-archeoloog heeft in het verleden immers prachtige syntheses geschreven over bijvoorbeeld de Kelten en charmante monografieën als die over Pytheas van Marseille. Maar dit keer werkt het niet. O zeker, het boek is prachtig vorm gegeven. De foto’s tonen talloze voorwerpen en opgravingen uit de landen van de voormalige Sovjet-Unie die wij anders nooit zouden zien. Alleen al daarom is The Scythians geen miskoop. Ik had echter moeite om het boek uit te lezen. Het boeit niet voldoende.

Skythisch paardenbeslag in de vorm van een vis (Nationaal Museum, Boekarest)

Vaste punten in een nomadenlandschap

Het ligt niet aan de stof. De Skythen, zoals de “golf” heette die de Kimmeriërs vooruit joeg, vormen een fascinerend thema. Ze beheersten het gebied van Oezbekistan tot en met Oekraïne tussen pakweg 750 en 200 v.Chr. en werden ingehaald door de “golf” van de Sarmaten. De meeste mensen waren nomaden, maar dat ze hun kudden verweidden wil niet zeggen dat ze voortdurend onderweg waren. Tot de vaste punten in het landschap behoorden enorme handelsnederzettingen, waar ook ambachtslieden werkten. Ook waren er koninklijke graven, waar rituelen plaatsvonden en waar grote groepen arbeiders doorlopend aan het werk waren. Deze teams van bouwvakkers en grondwerkers waren zo goed als sedentair.

De Skythische koningsgraven zijn vanaf de negentiende eeuw onderzocht en in de twintigste eeuw gebeurde dat ook heel professioneel; de communistische archeologie was lange tijd de geavanceerdste die er was. We beschikken over menselijk materiaal (skeletten maar ook getatoeëerde huid), houten voorwerpen en textiel. Allemaal zaken die in het Mediterrane gebied zeldzaam zijn. De aandacht wordt echter vooral getrokken door het vele goud, dat echt schitterend is bewerkt. Denk aan afbeeldingen van griffioenen, ruiters, herten en krijgers. We weten voldoende van de samenleving om iets van de religie te kunnen reconstrueren, om de krijgskunst te begrijpen, om het nomadische jaarritme te doorgronden en om te weten dat de rollen van man en vrouw vloeiend waren. (De Grieken meenden dat de Amazones leefden bij de Skythen.)

Portret van een krijger (Nationaal Museum, Tasjkent)

Clusteren en herclusteren

Het idee dat er, ondanks golven van seizoensmigratie, hele volksverhuizingen plaatsvonden op de Euraziatische steppe, is sinds kort redelijk onderbouwd: DNA-onderzoek waarop een van de vaste lezers van deze blog me attendeerde, toont dat er in de periode tussen 750 en 200 v.Chr. een toename is van oostelijke haplogroepen. Dat sluit vanzelfsprekend niet uit dat nomaden die al door het gebied zwierven, zich met die immigranten hebben vermengd. Zo zijn de steppenomaden altijd geweest: groepen clusterden, vielen uiteen en herclusterden. Als modieuze onderwerpen als DNA en gender ook belangrijke en relevante onderwerpen zijn, zou een boek over de Skythen eindeloos boeiend moet zijn. Het lukt Cunliffe echter niet werkelijk.

[Wordt vervolgd]

#Alanen #Avaren #BarryCunliffe #gender #griffioen #Hunnen #Kazachstan #Khazaren #Kimmeriërs #Kozakken #Magyaren #Mongolen #nomadisme #Oekraïne #Oezbeken #Oezbekistan #Rusland #Sarmaten #Siberië #Skythen #Tataren

2025-10-05

🥶Depuis la mi-septembre, une bonne partie de la #Sibérie connaît des températures inférieures de 5°C aux normales de saison. Ce froid s'est accentué ce week-end avec des températures 10°C sous les normales !

🐦🔗 twitter.com/lachainemeteo/stat
🕐 05/10 08:24

2025-09-23

🥶 La #Sibérie enregistre un #froid marqué pour la saison en ce début d'#automne. Ces dernières heures, on a mesuré jusqu'à -19,1°C à Ust-Charky ! (via Ogimet)

2025-08-15

Ça sent la fin de l'été... Depuis quelques jours, des #gelées matinales réapparaissent en #Sibérie orientale et au #Canada. cartes OGIMET

2025-07-18

De Finno-Oegrische talen

Deze door Cornelis de Bruijn getekende Samojeed sprak een Oeraalse taal.

Even een blogje, in allerijl geschreven. Het nieuwtje is te leuk om te laten liggen, hoewel ik deze vrijdagavond eigenlijk iets anders te doen heb. In haast dus. Hop.

Finno-Oegrische talen

David Reich, een van de bekendste DNA-onderzoekers (Nobelprijs 2028), heeft een artikel gepubliceerd waarin hij aantoont dat de Finno-Oegrische talen heel ver uit het oosten komen. Dit verdient wel even wat toelichting.

Om concreet te beginnen: probeer de Netflix-serie Sorjonen eens te volgen zonder ondertiteling. De gemiddelde Nederlander of Vlaming zal er geen woord van begrijpen, terwijl diezelfde TV-kijker vroeg of laat wel wat woorden herkent in een Franse, Duitse of Italiaanse TV-serie. Dat komt omdat Sorjonen in het Fins is, omdat het Fins (net als het Ests en het Hongaars) een Finno-Oegrische taal is, en wij in Europa gewend zijn aan Indo-Europese talen. Finno-Oegrische talen zijn buitenbeentjes en doet roept de vraag op naar de herkomst.

Het was al bekend dat die in het oosten moet worden gezocht, want de Finno-Oegrische talen behoren tot de grotere familie van de Oeraalse talen. Die worden gesproken in Noord-Rusland. Reich c.s. hebben nu vastgesteld dat de sprekers van de Finno-Oegrische talen niet uit die regio komen, maar uit een veel oostelijker gebied, zeg maar Siberië. Verder lijkt het erop dat de eerste sprekers van Finno-Oegrische proto-taal daar tot 2000 v.Chr. woonden. Toen begon een westwaartse migratie, waarvan de laatste fase de aankomst van de Magyaren in Hongarije was, ergens in de tiende eeuw na Chr..

Wat is nou zo interessant?

Nu worden dit soort claims wel vaker gedaan. Ruim een jaar geleden was er de claim dat het Proto-Indo-Anatolisch, de “moeder” van de Indo-Europese en de Anatolische talen, via DNA-bewijs kon worden geplaatst bezuiden de Kaukasus. Dat was van begin af aan een heel rare claim, omdat het een zeer ongebruikelijke migratieroute (noordwaarts over de Kaukasus) veronderstelde. Bovendien was het DNA-bewijs gebaseerd op veertien mensen, en weerlegden de aanhangers van de nieuwe hypothese de argumenten voor een meer conventioneel “land van herkomst” niet. Een half bewijs dus maar – ik legde het hier uit.

Reichs onderzoek is beter. Het is namelijk gebaseerd op het genetisch materiaal van een kleine 1200 mensen. Minstens even belangrijk is dat de route die de mensen naar het westen hebben gevolgd, een bekende is: we weten al heel lang dat nomaden vrijwel altijd westwaarts trekken door Eurazië, zeg maar van het droge Siberië naar het aantrekkelijker Oekraïne. Er zijn, vergeleken met de wonderlijke claim van vorig jaar, geen gekke zaken verondersteld.

Dit wil niet zeggen dat we Reich nu meteen moeten geloven. De relatie tussen taalkunde, geschiedenis en archeologie is lange tijd wat onhandig geweest en nu komt het DNA erbij. De claim over het Proto-Indo-Anatolisch toont al dat de verschillende soorten bewijsmateriaal nog steeds niet goed op elkaar zijn afgestemd en dat er ook onvoldragen onderzoek wordt gepubliceerd.noot Dat is het immers, als je wel argumenten vóór je stelling aandraagt maar niet ingaat op de argumenten er tegen. En bedenk: een taal kan zich verspreiden zonder migratie. Allemaal complicaties, allemaal zaken waarover vast nog zal worden gesproken. Maar Reichs claim is gebaseerd op redelijk veel data en veronderstelt bovendien geen gekke routes. Dit is een interessante claim.

#AnatolischeTalen #DavidReich #DNAOnderzoek #Estland #Finland #FinnoOegrischeTalen #Hongarije #IndoEuropeseTalen #Magyaren #OeraalseTalen #Rusland #Siberië #taalkunde

2025-07-05

Sjamanisme

Detail van een kruikje uit de schat van Sânnicolau Mare; mogelijk een sjamaan in extase (Nationaal Museum, Boedapest)

Je begroef graankorrels in de aarde en in het voorjaar ontstonden daaruit grote halmen. De overstromende rivier bracht de dood over de uiterwaarden, maar in het voorjaar was de vallei vruchtbaar. Je gooide dode bladeren, maaisel, schillen en ander afval op de composthoop, en na verloop van tijd werden daaruit maden en wormen geboren. Moderne biologen denken er anders over, maar het was niet onlogisch dat men in de Oudheid dacht dat nieuw leven alleen kon ontstaan uit de dood en dat de twee onlosmakelijk met elkaar samenhingen.

Er waren feitelijk twee werelden: die van de levenden en die van de doden. Soms maakten ze contact: het is vooral mooi gedocumenteerd in de Keltische verhalen, maar alle volken hadden gedenkdagen waarin de doden even wat dichterbij waren. De Romeinen kenden bijvoorbeeld de Lemuria, waarbij ze rituelen uitvoerden om niet tot rust gekomen doden te verdrijven uit de woonhuizen. Daarnaast waren er religieus specialisten die de oversteek van de ene naar de andere wereld konden maken; onderzoekers noemen hen sjamanen.

Een universeel verschijnsel

Dat is een beetje een onhandig begrip. Het is in 1692 geïntroduceerd in het boek Noord en Oost Tartarye van Nicolaes Witsen: de geleerde Amsterdamse burgemeester die Peter de Grote naar Holland haalde en Cornelis de Bruijn naar Moskovië stuurde. Witsen beschrijft hoe het sjamanisme bestond in Siberië. Zo’n sjamaan werkte zich in trance, maakte zo contact met de andere wereld en kon daar antwoord krijgen op allerlei vragen: wanneer komt er een einde aan de regen? hoe kan ik genezen van mijn ziekte? kunnen de doden ons helpen bij de jacht door de dieren weg te leiden uit hun schuilplaatsen?

Witsens sjamaan

Aangezien opgewekte religieuze extase op veel plaatsen is gedocumenteerd, is wel geopperd dat het gaat om een vroeg, universeel stadium van religie. Het gevaar van overgeneralisering ligt echter op de loer. Er zijn naast overeenkomsten tussen de diverse rituelen immers ook verschillen, en daarom is sjamanisme, zoals gezegd, een wat onhandig begrip. Het helpt bovendien niet dat New Age-achtige stromingen zich de term hebben toegeëigend. Het is wellicht het beste het begrip te beperken tot Centraal-Eurazië en de daarvan afgeleide culturen, zoals de Yupik-cultuur in Alaska en andere culturen uit de Nieuwe Wereld. (Het precolumbiaanse sjamanisme wordt mooi uitgelegd in het Museum aan de Stroom in Antwerpen.)

Sjamanisme is niet – of niet alleen – een vroeg religieus stadium, want het bestaat nog steeds. Misschien heeft u twee jaar geleden de Mongoolse speelfilm City of Wind gezien. Die toont niet alleen een beginnende sjamaan, die gewoon naar school moet en een vriendinnetje krijgt, maar ook diens werkwijze: met behulp van muziek en het roken van hennep raakt hij in trance. In andere culturen betrad de sjamaan de andere wereld door te vasten en te braken, of juist door een dieet van hallucinogene planten en paddenstoelen. Sjamanen van de Peruviaanse Chavin-cultuur (pakweg 900 tot 400 v.Chr.) verwondden zichzelf. Sommige mensen zijn speciaal gevoelig; de protagonist van City of Wind vertelt last te hebben gehad van epileptische aanvallen.

Een in trance verkerende sjamaan offert zichzelf door zijn darmen uit te trekken (Museum aan de Stroom, Antwerpen)

Sjamanen hebben weleens (net als berserkers) het gevoel te zijn veranderd in dieren. Een vogel betreedt de bovenwereld immers wat makkelijker dan u en ik, terwijl vissen wat eenvoudiger kunnen duiken naar de benedenwereld.

Skythische sjamanen

Sjamanisme is vermoedelijk niet het eerste waaraan u denkt bij de antieke wereld, maar er zijn wel degelijk sporen. Het is bekend dat de oude Perzen sjamanistische rituelen hadden waarbij ze de roesdrank haoma dronken, gebaseerd op vliegenzwam. De Griekse onderzoeker Herodotos van Halikarnassos kent sjamanistische praktijken bij de Skythen,noot Herodotos, Historiën 4.74-75. die leefden in Oekraïne, zuidelijk Rusland en de Centraal-Aziatische gebieden waar de Perzen hun haoma vandaan haalden. De archeologen die de Pazyryk-grafheuvels opgroeven, vonden daar trommels. Hoewel de Griekse auteurs niet alles goed begrepen, en hoewel een trommel soms gewoon een muziekinstrument is, staat niet ter discussie dat we bij de Skythen en Perzen te maken hebben met sjamanisme.

Om die reden is de Animal Style van de steppenomaden wel uitgelegd als weergave van de sjamanistische transformatie naar een dierengedaante. Het motief van de rape in the sky zou, zo bezien, weleens een opstijgende sjamaan kunnen voorstellen. Zie het plaatje helemaal bovenaan. Ik zou overigens niet meteen mijn geld inzetten op deze herinterpretatie.

Grieks sjamanisme

In het oude Griekenland is te wijzen op het orfisme, dat was gebaseerd op het verhaal van Orfeus, die dankzij zijn muziek contact kon maken met de wereld van de doden. Bij Homeros lezen we over de waarzegger Melampous, die op zeker moment bezeten zou zijn geweest door een geest.noot Homeros, Odyssee 15.234. Persoonlijk vind ik dit niet zo’n sterk voorbeeld, maar we lezen ook over Hermotimos van Klazomenai, over wie Plinius de Oudere vertelt dat diens

ziel zijn lichaam placht te verlaten en rond te dolen en dan allerlei nieuwtjes, die alleen een ooggetuige kon weten, uit verre streken meebracht. Ondertussen lag zijn lichaam er levenloos bij tot zijn vijanden … het verbrandden en zijn ziel bij terugkomst als het ware van haar omhulsel beroofden.noot Plinius de Oudere, Natuurlijke Historie 7.174.

Herodotos van Halikarnassos noemt Aristeas van Prokonessos, die ooit voor dood zou zijn neergevallen en later, toen hij weer bij zijn positieven was gekomen, zou hebben verteld dat hij zes jaar lang had gereisd. Het intrigerende is dat hij bij die reis de Issedonen zou hebben bezocht, die we voorbij de Skythen in Centraal-Azië moeten zoeken. Aristeas bezocht ook de Hyperboreërs, “zij die voorbij de noordenwind wonen”, in het dodenrijk.noot Herodotos, Historiën 4.14-15. Ook Plinius kent deze Aristeas en weet te melden dat degenen die hem voor dood hadden zien neervallen, hadden gezien dat zijn ziel in vogelgedaante was weggevlogen.noot Plinius de Oudere, Natuurlijke Historie 7.174.

Er zijn meer voorbeelden uit de archaïsche periode, maar die laat ik wat ze zijn. Waar het op neerkomt is dat er sporen van sjamanisme lijken te zijn in de Griekse religie. Dat zal wel een erfenis uit de Proto-Indo-Europese tijd zijn, en het is een wonderlijke gedachte dat de Griekse cultuur via Centraal-Eurazië, Siberië en Alaska verbonden is met de Amerika’s. En om heel eerlijk te zijn: hoe fascinerend zo’n mogelijk contact ook is, en hoezeer we het ook moeten overwegen, we moeten oppassen voor overgeneralisatie en ik weet ook niet of het wel zo heel veel verheldert.

#AnimalStyle #archaïschePeriode #AristeasVanProkonessos #ChavinCultuur #CityOfWind #dodenrijk #epilepsie #haoma #hennep #HermotimosVanKlazomenai #HerodotosVanHalikarnassos #Hyperboreërs #Issedonen #Lemuria #Melampous #Mongolië #NicolaesWitsen #Oekraïne #Orfeus #Orfiek #Pazyryk #PliniusDeOudere #RapeInTheSky #Siberië #sjamanisme #Skythen #YupikCultuur

2025-06-18

❄️👁️ Petit humain, grand froid.
En Sibérie, les enfants Sakha (ou Yakoutes) affrontent l’hiver avec style et tradition.
Un manteau ancestral, fait pour survivre là où même les thermomètres renoncent. 🧊🇷🇺

#Sibérie #PeupleSakha #Tradition #VêtementsAncestraux #Yakoutie #2tout2rien

Le Devoir - Non officielledevoir@friendica.quebec
2025-06-01
Des délégations russe et ukrainienne sont attendues en Turquie lundi pour un nouveau cycle de négociations.#aviation #drone #Turquie #Sibérie #guerreenUkraine
L’Ukraine mène une vaste attaque contre l’aviation russe jusqu’en Sibérie
Robert SanscartierSnoro
2025-05-10

le sol qui était gelé au niveau des bords s’effondre, continuant alors de creuser la fosse de plus en plus largement

Il a été estimé dans l’étude publiée en juin 2024 que la “Porte des Enfers” relâcherait près de 5000 tonnes de dioxyde de carbone par an dans l’atmosphère. ScienceAlert compare ce chiffre en estimant que cela correspondrait à l’empreinte carbone de près de 2000 foyers aux États-Unis sur une année
science-et-vie.com/nature-et-e

Robert SanscartierSnoro
2025-05-09

En Sibérie, les habitants subissent de plein fouet les graves conséquences du réchauffement climatique. La fonte du pergélisol, le sol gelé qui recouvre la région sibérienne, s'accélère grandement à cause de la hausse des températures. Résultat : les maisons et les autres types de bâtiments s’affaissent et menacent de s’effondrer. Autre conséquence dramatique : ce phénomène libère les gaz à effet de serre que sont le CO2 et le méthane

tameteo.com/actualites/actuali

2025-04-25

Des #incendies font rage dans les steppes et la taïga du sud de la #Sibérie, près de la frontière chinoise. On distingue à gauche le lac #Baïkal. La végétation sèche après l'hiver est propice aux incendies de printemps. Ici, les panaches de fumées font une centaine de km 🌫️

🐦🔗 twitter.com/lachainemeteo/stat
🕐 25/04 09:07

2025-04-16

[18:16] Texelse onderzoekers ontdekken waarom de kanoet steeds kleiner wordt

De kanoet wordt steeds kleiner. Onderzoekers van het instituut NIOZ op Texel hebben ontdekt hoe dat kan: door klimaatverandering is er minder geschikt voedsel beschikbaar in Siberië.

lc.nl/friesland/waddengebied/K

#NIOZ #Siberië

2025-03-17

La fonte du présente-t-elle un sanitaire ?

permafrost = = sols dont la est < 0° C pendant > 2 ans, leur permettant de fait d'être impérméables.

1/2

La surface de la en est recouverte à près de 20%.

-> bouleversement/réchauffement climatique de certaines régions du globe -> fonte du permafrost = libération des micro-organismes jusque-là emprisonnés dans la .

2016 en : mastodon.social/@cobrate/11361

Editions La Poule Rougeeditionslapoulerouge
2025-02-20

Seconde sérigraphie réalisée avec Sergio Aquindo, sur la collection consacrée aux Peuples Autochtones. Celle ci porte sur les peuples nomades de Sibérie. Il existe plus de 26 ethnies différentes, il y a 30 ans 70% de ces ethnies étaient nomades, contre à peine 10% aujourd'hui. Certains de ces peuples sont en voie de disparition. Tirage disponible, format 40x50, 3 passages

serigraphie format 40x50, dessin de Sergio Aquindo, 3 passages
2025-02-14

[05:45] In gesprek met de Noordzee: deze schrijver zoekt de stem van de natuur

De natuur wordt uitgebuit omdat de mens haar niet als volwaardige partner ziet. Als we die relatie radicaal willen verbeteren, hebben we een andere taal nodig, vindt bioloog Arita Baaijens. In haar nieuwe boek gaat ze op ontdekkingsreis – te voet, te paard en per kameel. Foto door Marijn Smulders (voor De Correspondent)
Je zou het leven van Arita Baaijens (Ede, 1958) als één lange reis kunnen beschouwen – letterlijk. Altijd op weg naar een plek waar ze zich kan onderdompelen in de omgeving, volledig kan opgaan in de natuur. Dat is thuis zijn voor haar.
Vanuit Ede op de Veluwe, ging het via IJmuiden naar de woestijn van Egypte. Ze leefde er gedurende een periode van twintig jaar vaak praktisch alleen. Dat wil zeggen, in het gezelschap van een paar kamelen. Toen vond ze een nieuwe passie in de Altaj, een vrijwel verlaten gebergte in het grensgebied van Siberië, Mongolië, China en Kazachstan. Daar veranderde alles. Toen weer terug naar Nederland, de polder. Gedreven door een tomeloze nieuwsgierigheid die wel ongeneselijk lijkt.
De levenslange tocht levert ook dit besef op: we moeten toe naar een wezenlijk andere omgang met de natuur, die wij vanuit een schrijnende achteloosheid en hooghartigheid aan het vernietigen zijn. Neem de Noordzee, die wordt geplunderd en vervuild. Windmolenparken die het ecologische evenwicht verstoren. Wat er nodig is, volgens Baaijens, is een nieuwe verstandhouding, waarbij je de Noordzee ziet als gesprekspartner. In haar laatste boek, In gesprek met de Noordzee, onderzoekt ze daarom de mogelijkheid om te solliciteren als woordvoerder van de Noordzee. Vermakelijk, zeker, maar ook intrigerend. En noodzakelijk. Ze moet een nieuwe taal leren spreken. En misschien moeten we dat allemaal wel. In het werk van Baaijens is het de poëzie die te hulp schiet. Niet voor niets moet ik soms denken aan de taal van de (middeleeuwse) mystici. Ook die moesten woorden vinden voor onbeschrijfelijke ervaringen. Het genot deel uit te maken van één groot bezield verband, even euforisch als angstaanjagend. Je komt immers op een punt waarop je jezelf dreigt te verliezen. In dit gesprek probeer ik de hele route in kaart te brengen, de belangrijke ontdekkingen en ervaringen. In zekere zin is ze terug bij af. Want voordat ze de sprong in het diepe (van de woestijn) waagde, werkte ze als milieubioloog bij de gemeente IJmuiden aan Zee. Op De Correspondent praten de auteur, experts en ervaringsdeskundigen samen verder over dit artikel. Log in om mee te praten. (Alleen voor leden).
Nog geen lid? Steun onze missie om jouw nieuws van context te voorzien en sluit je hier aan.
Wil je eerst kennismaken met onze verhalen? Schrijf je dan in voor de proefmail en ontvang elke zaterdag een artikel in je mailbox.

open.decorrespondent.nl/15880/

#AritaBaaijens #MarijnSmulders #DeCorrespondent #Ede #1958 #één #IJmuiden #Egypte #twintigjaar #Altaj #Siberië #Mongolië #China #Kazachstan #Nederland #Noordzee #Baaijens #euforisch #gemeenteIJmuiden #Zee #zaterdag

2025-01-05

L’emplacement mystérieux d’une éruption volcanique géante qui a intrigué les scientifiques pendant près de 200 ans a finalement été résolu, grâce à des chercheurs de l’Université de St Andrews.
news.st-andrews.ac.uk/archive/
#géologie #Terre #volcan #science #nature #Zavaritskii #Simushir #Kouriles #Sibérie #Russie #Japon

2024-12-29

🌡️ La #Sibérie subit des températures 10°C sous les moyennes de saison actuellement, avec des valeurs inférieures à -50°C. Mais on est encore loin des records de froids (−67,8 à Verkhoïansk en février 1892).

🐦🔗 twitter.com/lachainemeteo/stat
🕐 29/12 10:11

Client Info

Server: https://mastodon.social
Version: 2025.07
Repository: https://github.com/cyevgeniy/lmst