#FensterFreitag #WindowFriday
#Byblos, #Lebanon 🇱🇧
July 2022

@lebanon #TravelPhotography #Reisen

https://www.lorientlejour.com/article/1445216/byblos-devoile-une-necropole-structuree-en-etages-souterrains-unique-au-liban-et-au-proche-orient.html
Cette découverte funéraire est la plus importante depuis un siècle A #Byblos #Liban une équipe d’archéologues libano-français dirigés par Tania Zaven, directrice du site et rattachée à la Direction générale des antiquités (DGA), ainsi que Julien Chanteau du musée du #Louvre, a réussi à mettre au jour une vaste nécropole souterraine vieille de 3 800 ans. Elle n’avait pas été identifiée lors des campagnes de fouilles des 19e et 20e siècles
#archeologie

Faits divers (33): archeologie

Een nieuwe aflevering van de onregelmatig verschijnende reeks faits divers, met deze keer allerlei leuke archeologische berichten.

***

De eerste steden

Het traditionele, en op zich niet onjuiste, verhaal over de eerste steden is dat hun ontstaan hand-in-hand ging met de groei van sociale stratificatie. Bijvoorbeeld doordat er meer boeren waren, meer opbrengsten, meer noodzaak tot organisatie, en dus een centrale leider, die zijn macht onderstreepte met monumentale bouw. Dit is vanzelfsprekend altijd een grove generalisatie geweest. Een schema, zeg maar, om de gedachten te ordenen. De vondsten in Göbekli Tepe bewijzen dat al in een samenleving van jagers en verzamelaars monumentale architectuur mogelijk is, dus er is geen enkele reden monumentaliteit onlosmakelijk te verbinden met steden of zelfs maar landbouw.

De laatste kwart eeuw is er veel meer aandacht gekomen voor “mega-sites” die wel stedelijk ogen maar geen opvallend grote sociale stratificatie kennen. Sovjet-archeologen attendeerden er lang geleden al op dat in het gebied van de Skythen – zeg maar Oekraïne – enkele knotsen van nederzettingen bekend waren, zonder aanwijzingen voor maatschappelijke ongelijkheid. Dat paste mooi bij theorieën over een oercommunisme, dus het oogde wat verdacht. Maar inmiddels is er meer belangstelling voor, en het helpt dat onderzoekers met Lidar meer van zulke nederzettingen vinden.

Een recent artikel in Nature gaat over de Cucuteni-Tripolje-cultuur, zeg maar 4500-3000 v.Chr. in Roemenië, Moldavië en Oekraïne. U kunt die kennen van de Racines-expositie in Luik. Het artikel legt voorbeeldig uit welke complicaties er zijn bij het onderzoek naar de egalitaire samenlevingen van de vroegste Europese steden, even oud als pakweg Uruk.

De Maghreb

De Maghreb kom er in de oudheidkundige literatuur beroerd vanaf. Toen ik schreef over het handboek van De Blois en Van der Spek, viel me op dat de Numidiërs niet of nauwelijks werden vermeld, hoewel ze een beslissende rol speelden in zowel de Eerste als de Tweede Punische Oorlog. De Maghreb was echter een van de welvarendste gebieden in de Oudheid, met in de Romeinse tijd 600 steden (ter vergelijking: Gallië had er zestig). De verklaring voor de welvaart is dat op de Hautes Plaines van Algerije de regenval voorspelbaar was. Je wist als boer precies wat je kon verwachten, wat in Italië en Griekenland niet het geval was.

De vallei van de rivier de Baht in het noordwesten van Marokko is iets anders dan Algerije. Het is geen hoogvlakte maar een riviervlakte. Evengoed is het een vruchtbaar gebied, waar de Karthagers al ten tijde van Hanno de Zeevaarder factorijen bouwden. Er viel wat te halen. Recent onderzoek toont dat de landbouw hier al heel vroeg ontstond: “the most extensive and earliest agricultural complex known in north Africa outside the Nile Valley”.

Byblos

U herinnert zich misschien – vooringenomen als ik ben, hoop ik het – de expositie over Byblos in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Dan herinnert u zich misschien ook dat het onderzoek is hernomen. Daarover is een erg mooie documentaire te zien op Arte. Voor wie bang is voor Frans: het is prettig rustig uitgesproken.

Koolstof

Koolstofdateringen zijn nooit simpel. Om te beginnen is het resultaat geen datering maar een kans op een datering. Verder is kalibratie nodig. En de kalibratiecurve loopt soms steil en is soms horizontaal – dat laatste heet een plateau. Dat is ergerlijk, want het betekent dat een op zich smalle marge in de meting, laten we zeggen ±50, zich kan vertalen in een brede historische marge, laten we zeggen ±150. Eén zo’n plateau correspondeert ruwweg met de Europese Hallstatt-periode: tussen pakweg 770 en 420 v.Chr. zijn de historische marges wel erg wijd.

Deze kwestie speelt hoog op in Israël, waar op veel plaatsen monumentale gebouwen zijn gevonden op plekken waar je ook volgens de Bijbel monumentale gebouwen zou verwachten. Bijvoorbeeld een grote structuur in Jeruzalem, op de plek waar je het paleis van een David of Salomo verwacht. Alleen zijn die structuren lastig te dateren. De eerste archeologen dateerden het daar gevonden aardewerk aan de hand van de bijbelse chronologie van een David of een Salomo, dus toen klopte alles; maar toen archeologen het aardewerk begonnen te dateren aan de hand van andere aardewerkchronologieën en aan de hand van koolstof, bleken de gebouwen te jong.

Een poging om het probleem op te lossen met een speciaal op het verwerven van organisch, dateerbaar materiaal gerichte opgraving in Megiddo, leverde niks op. Nu hebben archeologen het opnieuw geprobeerd in Jeruzalem, met een combinatie van koolstofdatering en wiggle matching. Er is vooruitgang, met scherpere dateringen, en er is de opvallende conclusie dat de westelijke uitbreiding vroeger begon dan tot nu toe aangenomen. Over Salomo zwijgt men, maar dit oogt veelbelovend.

Familie

In de jaren zeventig was er veel aandacht voor de vraag waar vrouwen en mannen na hun huwelijk gingen wonen. Als bijvoorbeeld in een samenleving alleen vrouwen aardewerk maakten, zo luidde een van de redeneringen, vormde de verspreiding van keramische motieven een aanwijzing voor hun verblijfplaatsen. Nu stellen archeologen dezelfde vraag, maar met bioarcheologisch bewijs: in voor-Romeins Brittannië trokken de mannen in bij de vrouwen. Een leuke conclusie, niet meer, niet minder.

Zijderoute

Komend vanuit het westen leidde de Zijderoute vanuit het huidige Oezbekistan over de Pamir en dan langs de Taklamakan-woestijn, door de Hexicorridor naar China. Een leuk onderzoekje toont dat daar, in het westen van het antieke China, een laatantieke mevrouw met Chinese voorouders is begraven naast een laatantieke meneer met Centraal-Aziatische voorouders. Het bevestigt wat we al wisten: mensen waren mobiel.

Volksverhuizingen

En nog even iets uit dezelfde periode om af te ronden: een overzicht van alle DNA-bewijs voor migratie in het eerste millennium voor West-Europa. De conclusies zijn weinig verrassend: eerst een beweging van noordelijk Europa naar zuidelijk Europa, zeg maar de verspreiding van Germaanssprekenden, en daarna een omgekeerde beweging, zeg maar mensen die door Noormannen werden meegenomen, vermoedelijk als slaven. Niet verrassend dus, maar handig om het bij elkaar te hebben.

#Algerije #bioarcheologie #Byblos #China #CucuteniTripoljeCultuur #DNAOnderzoek #FaitsDivers #GroteVolksverhuizingen #Hallstatt #HallstattPlateau #Hexicorridor #Israël #Jeruzalem #kalibratie #koningDavid #koningSalomo #koolstofdatering #Libanon #LIDAR #Marokko #Moldavië #Oekraïne #Roemenië #socialeStratificatie #Taklamakan #vikingen #wiggleMatching #Zijderoute

https://www.francetvinfo.fr/culture/arts-expos/l-institut-du-monde-arabe-reporte-l-exposition-consacree-a-la-cite-antique-de-byblos-au-liban-en-raison-du-contexte-geopolitique_6861362.html
L'Institut du monde arabe préparait une #exposition qui devait se tenir de samedi 26 octobre au 30 mars 2025 destinée à "présenter #Byblos une des plus anciennes cités du Liban classée sur la liste du patrimoine de l'#Unesco. Les équipes & partenaires de l' #IMA "expriment avant tout leur grande solidarité et amitié avec le peuple libanais".
#JackLang : "Aujourd'hui, le #Liban est soumis à un déluge de bombes et d'attaques et les œuvres ne peuvent pas être transportées"

Benjamin van Tudela in Libanon

In 1160 vertrok Benjamin van Tudela, niet ver van Pamplona, voor een lange reis naar het oosten. Op weg naar Jeruzalem bezocht hij ook de Libanese havensteden; op de terugreis bezocht hij ook Irak, Jemen en Egypte. Na zijn terugkeer in 1173 gaf hij een soort interview, wat leidde tot een niet door hem geschreven, maar wel in de eerste persoon verteld reisverslag.

Hij heeft veel aandacht voor het joodse leven in de door hem bezochte steden en identificeert allerlei moderne plaatsen met plekken uit de Bijbel. Dat doet hij, naar huidige inzichten, niet altijd accuraat.

***

Van Latakia is het twee dagen reizen naar Jableh, dat is Baal-Gad, aan de voet van Libanon. In de buurt woont een volk dat de Assassijnen wordt genoemd. Ze geloven niet in de religie van de Islam, maar volgen een van hun eigen mensen, die ze beschouwen als profeet. Ze doen alles wat hij hun opdraagt en noemen hem Sheik Al-Hashishim. Hij staat ook wel bekend als hun Oudste.

Hun residentie heet Qadmus, dat is Kedemoth in het land van Sihon. Ze zijn trouw aan elkaar, maar een bron van terreur voor hun buren. Ze doden zelfs koningen, ook als het ten koste gaat van hun eigen leven. De omvang van hun land is acht dagen reizen. Ze zijn in oorlog met de zonen van Edom, die ook wel Franken worden genoemd, en met de heerser van Tripoli, dat ook wel het Tarabulus van het Oosten heet.

In Tripoli was in vroeger jaren [1051] een aardbeving, waarbij veel heidenen en Joden omkwamen doordat huizen en muren op hen vielen. Er was toen grote verwoesting in het Land van Israël. Meer dan 20.000 zielen kwamen om.

Vandaar is het een dag reizen naar een ander Gebela, dat is Byblos. Het grenst aan het land van de kinderen van Ammon, en hier zijn 150 Joden. De plaats staat onder de heerschappij van de Genuezen; de naam van de gouverneur is Willem Embriaco. Hier is een tempel gevonden die in vroeger tijden toebehoorde aan de Ammonieten, met een afgodsbeeld dat zat op een troon of stoel, gemaakt van steen en bedekt met goud. Er waren ook twee zittende vrouwen afgebeeld, één rechts en één links van de afgod. Er stond een altaar, waar de Ammonieten plachten te offeren en wierook brandden.

Er zijn daar ongeveer 200 Joden. Aan hun hoofd staan Rabbi Meir, Rabbi Jakob en Rabbi Simchah. Byblos vormt de noordelijke zeegrens van het Land van Israël.

Van daar is het twee dagen reizen naar Beiroet, of Beeroth, waar ongeveer vijftig Joden wonen, met aan het hoofd Rabbi Salomo, Rabbi Obadja en Rabbi Jozef.

Van daar is het één dag reizen naar Saida, dat is Sidon, een grote stad, met ongeveer 20 Joden.

Tien mijlen landinwaarts woont een volk dat in oorlog is met de mannen van Sidon. Ze worden Druzen genoemd en zijn heidenen met een wetteloos karakter. Ze bewonen de bergen en de spleten tussen de rotsen, en hebben geen koning of heerser, maar wonen onafhankelijk in deze hoge plaatsen. Hun land strekt zich uit tot de berg Hermon, die drie dagen verder ligt.

De Druzen zijn de belichaming van de ondeugd. Broers trouwen er met hun zusters, en vaders met hun dochters. Ze hebben één feestdag in het jaar, waarop ze allemaal samenkomen, zowel mannen als vrouwen, om samen te eten en te drinken, en dan wisselen de mannen hun vrouwen uit. Ze zeggen dat op het moment dat de ziel het lichaam verlaat, deze in het geval van een goede man overgaat in het lichaam van een pasgeboren kind, maar in het geval van een slechte man in het lichaam van een hond of een ezel. Dat is hun dwaze geloof.

Er wonen geen Joden onder hen, maar verschillende Joodse handwerkslieden en ververs komen bij hen om handel te drijven. Ze keren heelhuids terug, omdat die mensen de Joden gunstig gezind zijn. De Druzen zwerven over de bergen en de heuvels en niemand kan met hen vechten.

Van Sidon is het een halve dag naar Sarepta, dat bij Sidon hoort. Van daar is het een halve dag naar Tyrus, dat een heel mooie stad is, met een haven in het midden. In de nacht gooien de bewakers een ijzeren ketting van de ene naar de andere toren, zodat niemand per boot of op een andere manier kan uitvaren om ’s nachts schepen te beroven. Er is geen haven als deze in de hele wereld.

Tyrus is een prachtige stad. Er wonen ongeveer 500 Joden, waaronder Talmoedgeleerden. Aan het hoofd staan de dayan Rabbi Ephraim van Tyrus, Rabbi Meir van Carcassonne en Rabbi Abraham, het hoofd van de gemeente. De Joden bezitten zeeschepen en er zijn onder hen ook glasmakers, die het fijne Tyrische glaswerk maken dat in alle landen wordt gewaardeerd.

Wie de muren van het huidige Tyrus beklimt, kan het oude Tyrus, dat door de zee is verzwolgen, op een steenworp zien liggen. Als je de boot neemt, kun je de versterkingen, marktplaatsen, straten en paleizen zien liggen op de bodem van de zee.

***

PS

U hebt begrepen dat ik deze dagen extra blog over Libanon omdat het land, dat al rijk is aan problemen, er een oorlog bij krijgt. Mijn blogjes zullen de situatie daar niet verbeteren, maar u kunt dat wel. Als u wat kunt missen, doneer dan voor de zorg van de vluchtelingen: dit is een project van iemand die ik persoonlijk ken en vertrouw.

#assassijnen #Beiroet #BenjaminVanTudela #Byblos #druzen #Libanon #Sarepta #Sidon #TripoliLibanon_ #Tyrus

🪷 "In Calore Adfectuum" (In the Heat of Passion): In spring 130 AD, #Hadrian & #Antinous, oft likened to Adonis, visited #Byblos, source of legends of the birth of #Venus and of the passion tale of #Adonis (oft likened to Antinous) slain by jealous #Mars: https://antinousstars.blogspot.com/2024/03/antinous-in-byblos-by-flamen-antinoalis.html 🪷

3500 jaar Sint-Joris (1)

Draken bestaan niet en drakendoders bestaan dus evenmin. En toch hebben we een verhaal over Sint-Joris die een draak versloeg en een prinses bevrijdde. Dat moet ergens vandaan zijn gekomen.

De meest invloedrijke versie zal die zijn uit de Gulden Legende, een collectie christelijke heiligenlevens die rond 1260  is samengesteld door Jacob van Voragine, de aartsbisschop van Genua. Ik citeerde die al eens op deze blog. Als de heilige Georgius, zoals Joris in het Latijn heet, ergens in Libië een prinses wil bevrijden en daartoe ten strijde trekt tegen een waterdraak, beschermt hij zichzelf met een kruisteken, velt zijn lans en verwondt het ondier. Daarop beveelt hij de prinses de draak met haar ceintuur aan te lijnen en “als een goed afgerichte hond mee de stad binnen te brengen”. Bij het zien van het monster willen de bewoners vluchten naar de nabijgelegen bergen, maar Georgius legt hun uit dat God hem heeft gezonden om hen te bevrijden van het kwaad en dat ze zich alleen maar hoeven laten dopen. Als ze dat doen, zal hij de draak alsnog doden. En zo geschiedt: twintigduizend mensen bekeren zich tot het christendom, Joris doodt het ondier en er zijn vier span ossen nodig om het kadaver de stad weer uit te krijgen.

Pure chantage, zou je zeggen.

Een zee van verhalen

We hebben een vermoeden over de herkomst van dit verhaal. Genua, waar Jacob van Voragine aartsbisschop was, was een beroemde handelsstad met contacten tot in Libanon. De Genovese familie Embriaco was daar heer en meester in de haven van Byblos. Het verhaal kan door kooplieden of kruisridders naar Italië zijn gebracht vanuit het Midden-Oosten.

Daar circuleerde de legende toen al, maar omdat het een verhaal was dat mensen mondeling aan elkaar doorgaven, weten we niet hoe het verhaal destijds luidde. Of beter: hoe de verhalen destijds luidden. Elke verteller paste de details immers aan zijn publiek en aan de omstandigheden aan. De luisteraars letten niet op de inhoud, want ze wisten allang hoe het afliep, maar letten op de manier waarop het werd verteld. Een goede verteller boeide zijn publiek met een gedetailleerde beschrijving van de draak, met levendige dialogen, met een exposé over de kleding van de prinses en een lange uitweiding over het verdriet van haar ouders. En uiteraard met een in geuren en kleuren verteld gevecht.

Die vertellingen werden opgeschreven op plaatsen waar Sint-Joris en de draak niet allang en alom bekend waren. Zoals in Genua. Of in Georgië aan de Zwarte Zee, waar, zo’n twee eeuwen voordat een reiziger het verhaal meenam naar Genua, al een reiziger was aangekomen met hetzelfde verhaal. Zo hebben we dus twee getuigenissen voor een in het oosten circulerende legende: een Georgische uit de elfde eeuw en een Genovese uit de dertiende eeuw. We hebben ook een elfde-eeuwse muurschildering, trouwens, uit Centraal-Turkije.

De echte Sint-Joris

We weten van het bestaan van oudere versies. Veel oudere zelfs. Ze circuleerden al in de vijfde eeuw. In deze legende is Georgius een Romeinse soldaat die in Lydda, het huidige Lod bij Tel Aviv in Israël, leefde in de tijd van de christenvervolgingen. Toen hem werd gevraagd zijn christelijke geloof af te zweren, weigerde hij en daarom werd hij op 23 april 303 terechtgesteld. Het staat vast dat er een kerk voor hem is gebouwd in Lydda. Het verhaal over de soldaat zal wel waar zijn, al is het maar omdat het vrij sober is, past bij een reële situatie en geen ongeloofwaardige elementen heeft. Zoals een draak.

En nu wordt het interessant. We kennen namelijk wel een andere vroege, eveneens te paard gezeten drakendoder-heilige. Dat is Sint-Theodorus. In het Midden-Oosten zijn nog allerlei middeleeuwse kerken waar de bezoeker op de ene muur Sint-Georgius ziet en op de tegenoverliggende muur Sint-Theodorus. Het lijkt erop dat onze Georgius, die dus een martelaar was uit Lydda, zijn draak heeft overgenomen van Theodorus. In de zee van oosterse legenden spoelde weleens een motief van de ene heilige naar de andere, zeker als de heiligen op elkaar leken. Als de ene heilige ridder een draak had gedood, waarom dan de andere niet ook?

Ook Sint-Theodorus heeft natuurlijk nooit een draak verslagen. Net als Sint-Georgius was hij een soldaat die tijdens de christenvervolgingen is gedood. Er is weleens geopperd dat het verhaal van de drakenstrijd feitelijk gaat over de onderdrukking van de heidense godsdienst en dus van begin af aan symbolisch bedoeld is geweest. Een aanwijzing daarvoor is dat in de versie die we van Jacob van Voragine kennen, sprake is van de bekering van alle bewoners van een stad.

Een heidense Sint-Joris

Maar misschien is de theorie dat de draak altijd symbolisch bedoeld is geweest, wel te ver gezocht. We weten dat de christenen in de Late Oudheid weleens de vraag hebben gesteld waarom het heidendom alle goede verhalen had, en dat de christenen toen concludeerden dat ze die verhalen maar moesten kerstenen. Als heidense verhalenvertellers op de markt altijd succes hadden bij het publiek, waarom konden de christenen dan niet diezelfde verhalen voorzien van een christelijke held en benutten voor eigen gebruik?

Dit is geen plagiaat, het is hoe een mondelinge verhalencultuur werkt. Op dezelfde wijze werd de biografie van de christelijke heilige Hieronymus uitgebreid met een legende over een leeuw. Die kennen we uit een oudere anekdote over een zekere Androkles. Elders lezen we hoe Sint-Nikolaas, bisschop van Myra, kindervriend en goedhuwelijksman, beurzen met goudstukken wierp door het raam van meisjes die anders geen bruidsschat hadden gehad en geen andere toekomst hadden dan het bordeel. Dat werd eerder verteld over de heidense filosoof Apollonios van Tyana. En Theodorus had de draak die hij later zou afstaan aan Georgius, overgenomen van de Griekse held Perseus.

Het verhaal van Perseus is een van de bekendste sagen uit de klassieke wereld. Als hij, gezeten op het paard Pegasos, aankomt bij een havenstad in Libië, ziet hij de prinses Andromeda vastgebonden aan een berg, als een prooi voor een watermonster. Gelukkig maakt Perseus korte metten met het ondier. De Griekse sage loopt niet af met de overgang van de stedelijke bevolking tot een nieuwe religie, maar met een ander feest: een bruiloft. Perseus en Andromeda leven nog lang en gelukkig.

Ze zijn overigens allebei, met het paard Pegasus én Andromeda’s ouders Kefeus en Kassiopeia, in de hemel opgenomen als sterrenbeelden. Zelfs het zeemonster is van de partij: het is het sterrenbeeld Walvis.

***

Dit was het nawoord dat ik schreef bij het mooie boek Drakeblood, dat fotografe Robin Butter maakte over het zevenjaarlijkse draaksteken in het Limburgse Bessel. Het boek kan hier worden besteld.

Ik heb nog meer noten op mijn zang. Dit stukje wordt over een uur vervolgd.

#Androkles #Andromeda #AndromedaSterrenbeeld_ #ApolloniosVanTyana #Bessel #Byblos #CassiopeiaSterrenbeeld_ #CepheusSterrenbeeld_ #draak #drakendoder #Embriaco #Genua #Georgië #GuldenLegende #JacobVanVoragine #legende #Lydda #mondelingeLiteratuur #mythologie #Pegasos #PegasusSterrenbeeld_ #Perseus #PerseusSterrenbeeld_ #RobertDMillerII #SintJoris #SintTheodoros #WalvisSterrenbeeld_

A Brief History of #Byblos, from the #Bronze
Age to Early #IronAge.

#Levant #AncientLevant
https://youtu.be/Zf1XzMvrTwE

Home to some of the Middle East’s most majestic ancient ruins, Lebanon has a rich and varied heritage with over 5,000 years of recorded history. https://www.worldhistory.org/article/1682/top-5-archaeological-sites-in-lebanon/ #History #Anjar #Baalbek #Byblos

Home to some of the Middle East’s most majestic ancient ruins, Lebanon has a rich and varied heritage with over 5,000 years of recorded history. https://www.worldhistory.org/article/1682/top-5-archaeological-sites-in-lebanon/ #History #Anjar #Baalbek #Byblos

Byblos was the ancient Phoenician port city of Gebal (called Byblos by the Greeks) on the coast of the Mediterranean sea in what is, today, Lebanon. https://www.worldhistory.org/Byblos/ #History #Bible #Byblos #UNESCO

Byblos verdoppelt
https://www.neustadt-ticker.de/197353/aktuell/geruechte/byblos-verdoppelt
In der Alaunstraße 39 gibt es seit ein paar Tagen libanesische Spezialitäten statt Döner. Das Byblos von der Louisenstraße hat das Lädchen übernommen und somit eine zweite Filiale eröffnet.

Hier in der Alaunstraße ga
#Gerchtekche #Alaunstra #Byblos #Eritreisch #Habesha #libanesisch #Neustadt

Driven by their desire for trade and the acquisition of such commodities as silver from Spain, gold from Africa, and tin from the Scilly Isles, the Phoenicians sailed far and wide, even beyond the Mediterranean's traditional safe limits of the Pillars of Hercules and into the Atlantic. https://www.worldhistory.org/article/897/the-phoenicians---master-mariners/ #History #Aegean #Baalbek #Byblos

Driven by their desire for trade and the acquisition of such commodities as silver from Spain, gold from Africa, and tin from the Scilly Isles, the Phoenicians sailed far and wide, even beyond the Mediterranean's traditional safe limits of the Pillars of Hercules and into the Atlantic. https://www.worldhistory.org/article/897/the-phoenicians---master-mariners/ #History #Aegean #Baalbek #Byblos

Byblos was the ancient Phoenician port city of Gebal (called Byblos by the Greeks) on the coast of the Mediterranean sea in what is, today, Lebanon. https://www.worldhistory.org/Byblos/ #History #Bible #Byblos #UNESCO

The world's longest river, located in Egypt, the Nile flows 4,132 miles (6,650 kilometres) northward to the Mediterranean Sea (a very unusual direction for a river to take). https://www.worldhistory.org/nile/ #History #Byblos #EarlyDynasticPeriodInEgypt #Egypt

Sinds de opening van de expo #Byblos (okt 2022) heeft het Rijksmuseum van Oudheden meer dan 100.000 bezoekers ontvangen! Met eigen ogen deze succesvolle expositie over de eeuwenoude havenstad in Libanon bekijken? Plan dan snel je bezoek! (Nog te zien t/m 12 maart)

https://www.rmo.nl/tentoonstellingen/tijdelijke-tentoonstellingen/byblos/

Het laatste van de filmpjes die Marjon Verburg en ik maakten in #Byblos gaat over de Vroege Middeleeuwen. We hadden nooit verwacht dat de filmpjes in de expositie in het Rijkmuseum van Oudheden zouden worden gebruikt en via Historiek.net nog populairder zouden worden.

Dank voor het kijken. De tentoonstelling is nog tot 12 maart.

https://historiek.net/middeleeuws-byblos/154598/

Wat losse kanttekeningen over het Fenicische scheppingsverhaal moeten het voorlopige einde zijn van mijn blogjes over #Byblos. De expositie in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden duurt nog tot en met 12 maart.

https://wp.me/p1HkCZ-lxv

Afgelopen april maakten mijn vriendin en ik met de telefoon wat pretentieloze filmpjes over #Byblos. Ze werden onverwacht populair. Vandaag op Historiek.net de voorlaatste, over de mozaïeken, die een raar verhaal vertellen over identiteitsvorming in de Romeinse tijd.

De expositie over de aloude havenstad is nog tot 12 maart in het Rijksmuseum van Oudheden.

https://historiek.net/de-mozaieken-van-byblos/154532/