#Napels
F3 | Fakhr-ad-Din in Italië
Fakhr-ad-Din[Derde blogje in een vijfdelige reeks over Fakhr-ad-Din Ma’n (1572-1635), de Druzische krijgsheer die een tijd woonde in Italië en de Levant zou hebben kunnen moderniseren. Het eerste blogje was hier.]
Fakhr-ad-Din in Florence
Een van onze voornaamste bronnen is het Leven van Fakhr-ad-Din van een geleerde dichter genaamd Achmad al-Khalidi van Safed. Hij baseert zich voor de gebeurtenissen in Toscane op een ooggetuigenverslag dat door de emir lijkt te zijn geautoriseerd. Khalidi vermeldt de hierboven genoemde ergernissen, en meer. Een Druzische krijgsheer ging te paard, niet opgesloten in een rijdende kist. De koets die de Toscaanse hovelingen hadden voorgereden, bleef dus ongebruikt.
Het Druzische gezelschap woonde aanvankelijk in de Palazzo Vecchio in Florence. Het paleis zal hun zijn bevallen. Weinig inkijk, wel een besloten binnenplaats. Fakhr-ad-Din zou het later in Beiroet laten nabouwen op een plek achterin de huidige Jardin de Pardon.
Portret van Cosimo II, de gastheer van Fakhr-ad-DinOndertussen observeerde de emir dat het groothertogdom goed georganiseerd was. Alles leek gereguleerd in wetboeken. Er bestond in Italië iets dat drukpers heette en ook hadden ze er banken. Het trof hem dat de Toscaanse heerser zijn eigen dynastieke opvolging kon regelen, terwijl in de Ottomaanse wereld altijd instemming was vereist van de sultan. Fakhr-ad-Din stelde ook vast dat de vorst meedeed aan het carnaval, wat iets heel anders was dan de afstandelijke waardigheid die een emir moest uitstralen.
Ondertussen zocht Fakhr-ad-Din steun. Militaire steun. Hij hamerde op de zwakte van het Ottomaanse Rijk en bleef zijn eigen zwakte bagatelliseren. Groothertog Cosimo zond dus een verkenningsmissie naar Sidon, die bevestigde dat waarnemend emir Yunus de teugels stevig in handen had. De Ottomaanse troepen lieten hem met rust. Dat was echter omdat Yunus voor Constantinopel acceptabel was, niet omdat hij zo sterk stond. Maar dat schaadde de plannen voor een kruistocht niet.
Palermo en Napels
Desondanks kwam die er niet. Dus besloot Fakhr-ad-Din zijn geluk elders te beproeven. Het lijkt erop dat hij langzaam heeft moeten ontdekken dat de westelijke christenheid niet de eenheid was die hij dacht dat het was. Jeruzalem viel moeiteloos te veroveren, meende hij nog steeds, maar hij voegde nu toe “als de Europese machten eensgezind waren”. Een stil verwijt. De paus had nog steeds niet opgeroepen tot een kruistocht. Hij had bovendien ontdekt dat Toscane alleen te zwak was. De Spaanse gewesten in Italië leken sterker. Bovendien lagen Palermo en Napels in de frontlijn met het Ottomaanse Rijk. In die steden zou men de urgentie beter begrijpen dan in Florence. En dus nam hij in de zomer van 1615 afscheid van de Medici en voer hij naar Messina.
Hij was nog maar net vertrokken toen in Toscane een brief aankwam uit Constantinopel. Grootvizier Nasuh Pasha, de aartsvijand van Fakhr-ad-Din, was ervan beschuldigd staatsgeheimen te hebben gelekt naar de Perzen en was gearresteerd. Een Ali Pasha – we weten niet welke – liet Fakhr-ad-Din weten dat hij hem graag zag terugkeren. Helaas was de Druzische krijgsheer inmiddels op Sicilië. Het hof in Constantinopel zou nooit vergeten dat hij was overgelopen naar een machtige vijand.
Het voormalige Druzische kasteel bij de bronnen van de JordaanErger nog: terwijl Fakhr-ad-Din in Spaans Italië verbleef, brokkelde de positie van zijn broer Yunus in Libanon af. Sji’itische groepen hadden bijvoorbeeld het Druzische kasteel bij de bronnen van de Jordaan gesloopt en bedreigden Safed in het noorden van wat nu Israël is. De Sayfa-familie, waarmee Fakhr-ad-Din aan het begin van zijn carrière had afgerekend, was bezig met een come-back.
Dus keerde Fakhr-ad-Din in de zomer van 1618 terug. Hij was op het nippertje ontsnapt aan de verdrinkingsdood toen een storm zijn schip bijna had doen kapseizen; mastloos en stuurloos strandde het bij Akko. De emir wist dat zijn vijanden zijn territoria bedreigden en dat hij, doordat een cruciale brief te laat was aangekomen, persona non grata was gebleven in Constantinopel. Hoewel de nieuwe grootvizier Ahmet Pasha hem goed gezind was, was het doodsvonnis van Fakhr-ad-Din feitelijk getekend. Het zou echter nog jaren duren voordat de beul het voltrok.
#AchmadAlKhalidi #AhmetPasha #Akko #AliPasha #bank #Beiroet #CosimoIIDeMedici #druzen #FakhrAdDin #Florence #Italië #JardinDePardon #Libanon #Messina #Napels #NasuhPasha #OttomaanseRijk #PalazzoVecchio #Palermo #SayfaFamilie #Toscane #YunusMaN
𝗡𝗮𝗽𝗲𝗹𝘀 𝘇𝗶𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝗯𝗹𝗶𝗷𝘃𝗲𝗻: 𝗜𝗿𝗶𝘀 𝗲𝗻 𝗵𝗮𝗮𝗿 𝗺𝗮𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗿𝘂𝗶𝗹𝗱𝗲𝗻 𝗨𝘁𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝗜𝘁𝗮𝗹𝗶𝗮𝗮𝗻𝘀𝗲 𝘀𝘁𝗮𝗱
In deze serie komen Nederlanders aan het woord die ons land achter zich lieten om in een ander land een nieuw leven op te bouwen. Waarom zijn ze vertrokken? Wat zijn de cultuurverschillen? En wat missen ze (niet) aan Nederland? Deel 8: Iris Kersten...
De Siciliaanse Vespers (3): Oorlog
Peter III van Aragón[Dit is het laatste van drie blogjes over de Siciliaanse Vespers. Het eerste was hier.]
De Siciliaanse Vespers, gevolgd door de troonsbestijging van Peter III van Aragón, vormden het begin van een oorlog die twintig jaar zou duren. Karel van Anjou probeerde op het opstandige eiland de orde te herstellen, maar zijn mannen werden verdreven door Aragonese troepen, die vervolgens vanuit Messina konden oversteken naar Calabrië, van waaruit ze naar Napels konden marcheren.
Omdat Karel tijdens de Siciliaanse Vespers veel van zijn schepen had verloren, kon hij weinig doen om de invasie te voorkomen, en daarom deed hij een voorstel dat zijn wanhoop verraadt: hij stelde een duel voor met Peter. Het zou in Bordeaux moeten worden gehouden, maar vond nooit plaats en stelde zelfs de gevechten in zuidelijk Italië niet uit, want Peters vloot brandschatte de kusten van Calabrië, veroverde Malta en versloeg in de Golf van Napels de rest van Karels vloot. Karels zoon, de toekomstige Karel II, behoorde tot de krijgsgevangenen.
Karel van Anjou was de broer van wijlen koning Lodewijk IX van Frankrijk. Diens zoons, koning Filips III de Stoute, was loyaal aan zijn oom. Op verzoek van de paus viel hij Aragón binnen, bereikte Girona (net ten zuiden van de Pyreneeën) en liet zijn zoon Karel van Valois daar kronen tot koning van Aragón. Voordat de Franse koning echter verder kon oprukken, vernam hij dat de Aragonese vloot de Franse schepen had verslagen die zijn eigen expeditieleger ondersteunden. Filips had geen keuze: hij moest terugkeren, achtervolgd door Peter van Aragón, die het Franse leger nog eens versloeg in de Pyreneeën.
Op dat moment, het jaar 1285, had de oorlog kunnen eindigen. In januari stierf koning Karel I van Anjou, die Sicilië had verloren maar nog steeds de macht had in Napels. Enkele maanden later bezweek koning Filips III in Perpignan aan dysenterie. Koning Peter III van Aragón stierf weer vijf weken later. Nu alle protagonisten van het toneel waren verdwenen, zou een vredesverdrag getekend hebben kunnen zijn dat had geleken op de uiteindelijke overeenkomst, de Vrede van Caltabellotta van 1302: Karel II van Napels behield zuidelijk Italië en de Aragonezen verwierven Sicilië. Maar omdat de zonen van Peter het oneens waren, zou de oorlog nog zeventien jaar duren voordat deze overeenkomst feitelijk was getekend.
Winnaars en verliezers
Zo kwam een einde aan een conflict dat én een politieke dimensie had (de macht in Italië) én een ideologisch conflict was (de aard van feodale soevereiniteit). De duidelijke overwinnaar was Aragón, dat Sicilië had verworven, een van de rijkste gebieden in de mediterrane wereld. Het zou daar spoedig Sardinië aan toevoegen, terwijl Zuid-Italië in de vijftiende eeuw volgde. De duidelijke verliezer was de Hohenstaufen-dynastie, die zich nooit heeft hersteld. Het Heilige Roomse Rijk had ook geleden: vanaf de dood van Koenraad IV in 1254 tot het aantreden van Rudolf I van Habsburg in 1273 was er een keizerloos interregnum.
Een andere verliezer was de paus. Aan het begin van de dertiende eeuw was Innocentius III de onbetwiste morele autoriteit geweest in West-Europa. Het conflict met de Hohenstaufen en het gebruik van het Eerste Concilie van Lyon voor niet-religieuze, louter politieke redenen had de Kerk echter ongeloofwaardig gemaakt. Het was een blamage waarvan ze zich nooit meer zou herstellen.
Tot slot moeten we de heerser noemen die het meest van het conflict profiteerde: de Mammelukse kalief Qalawun. Omdat de kruisvaardersvloten die in 1282 klaarstonden, nooit vertrokken naar het Heilige Land, maar elkaar bevochten, en omdat de landen van West-Europa nooit meer versterkingen naar de Landen van Overzee konden sturen, waren de Mammelukken in staat de laatste kruisvaardersversterkingen in te nemen. Akko viel in 1291. Het belangrijkste slachtoffer van de oorlog in Europa was de Europese aanwezigheid in het Heilige Land.
#Aragón #dysenterie #EersteConcilieVanLyon #FilipsIIIDeStoute #Hohenstaufen #InnocentiusIII #Interregnum #Italië #KarelIIVanNapels #KarelVanValois #KoenraadIV #LodewijkIXDeHeilige #Mammelukken #Napels #PeterIIIVanAragón #Qalawun #RudolfIVanHabsburg #SiciliaanseVespers #Sicilië
De Siciliaanse Vespers (2): Karel van Anjou
Karel van Anjou (Capitolijnse Musea, Rome)[Dit is het tweede van drie blogjes over de Siciliaanse Vespers. Het eerste was hier.]
In het conflict dat Frederik II had met de Noord-Italiaanse stadstaten en de paus, vocht de keizer-koning met succes, zodat de paus geen andere optie meer had dan een concilie af te kondigen om de man af te zetten. In 1245 kwamen de kerkelijke leiders bijeen in Lyon, waar ze de keizer, die toch de meest succesvolle kruisvaarder was in zijn tijd, verklaarden tot ketter. Het was een schandaal: nooit eerder was een kerkelijk concilie gebruikt voor zulke evident niet-kerkelijke doelen.
Karel van Anjou
Desondanks beschouwden de aartsbisschoppen van Mainz en Keulen keizer Frederik als afgezet. Ze kozen graaf Willem II van Holland als nieuwe rooms koning. Hoewel die er in slaagde zich in Aken tot koning te laten kronen (1248), en hoewel Frederik in Italië enkele tegenslagen te verduren had, kon de keizer rekenen op voldoende steun in zowel Duitsland als Italië. Toen hij overleed in december 1250, liet Frederik de beide gebieden na aan zijn zoon Koenraad IV, die de strijd voortzette, maar in 1254 bezweek aan malaria.
De volgende koning van Sicilië was Koenraads broer Manfred van Sicilië, die optrad als regent voor Koenraads twee jaar oude zoon, meestal Konradijn genoemd. Manfred liet zijn rechten gelden in veel Italiaanse steden en leek de oorlog te gaan winnen toen de paus, die officieel zijn leenheer was, hem afzette en de kroon verkocht aan de Franse graaf Karel van Anjou. Hij had zich onderscheiden tijdens de Kruistochten en kon rekenen op de steun van zijn broer, koning Lodewijk de Heilige. Feitelijk had de paus een oorlog uitgelokt tussen enerzijds Frankrijk, hemzelf en de Italiaanse staten en anderzijds het Duitse Rijk en Sicilië. Nadat Karel in Rome was gekroond, rukte hij op tegen Manfred en versloeg hem bij Benevento. Manfred sneuvelde.
Karel koos Napels als hoofdstad en het was in die stad dat hij in 1268 de onthoofding van Konradijn gelastte. De executie schokte velen: de jongen was pas zestien.
De Siciliaanse Vespers
De gebeurtenis vormde het begin van wat veel Italianen beschouwden als een schrikbewind. Sommige mensen begonnen te geloven dat Frederik II nog in leven was en steunden een bedrieger die, opererend vanaf de Etna, de troon wilde veroveren. Hij werd gepakt en geëxecuteerd. (Het idee dat Frederik niet echt dood was, overleefde als de legende van de oude “koning in de berg” die op een dag zou terugkeren om zijn land te redden.) Andere mensen dachten wat minder utopisch en meenden dat koning Peter III van Aragón, die getrouwd was met Frederiks kleindochter Constance II van Sicilië, de redder zou kunnen zijn van Sicilië. Waar alle dynastieke speculaties op neerkwamen was dat de bevolking van Karels koninkrijk hem niet als vorst accepteerde.
Munt van Constance en Peter (Residenzschloss, Dresden)Op maandag 30 maart 1282, Tweede Paasdag, deed een voor de betrokkenen erg vervelend maar op zichzelf niet wereldschokkend incident in Palermo het kruitvat doen ontbranden. Na het avondgebed (de “vespers”) viel een Fransman een Palermitaanse vrouw lastig die de kerk van Santo Spirito verliet. Haar echtgenoot doodde de man, Franse soldaten kwamen tussenbeide en binnen enkele uren was de stad in rep en roer. Moranu li Franchiski (“dood aan de Fransen”), schreeuwden de Palermitanen en in de komende dagen doodden ze er niet minder dan 3000. Elders in Sicilië kwamen nog eens 3500 Fransen om het leven. Ook de vloot die Karel voorbereidde voor een kruistocht, werd vernietigd. Deze geweldsgolf staat bekend als de Siciliaanse Vespers.
De Santo Spirito, PalermoRevolutie
De Sicilianen nodigden Peter van Aragón uit om zich aan te sluiten bij de strijd. Ook hij was bezig met de opbouw van een vloot voor een kruistocht, en daarmee verliet hij Barcelona. Na een omweg over Tunis, waardoor hij kon zeggen dat hij zijn verantwoordelijkheid als kruisvaarder serieus had genomen, ging Peter aan land in Trapani, het meest westelijke puntje van Sicilië.
Daarvandaan rukte hij op naar Palermo, waar hij vrijwel onmiddellijk als koning werd erkend en op zijn beurt de privileges garandeerde van de Siciliaanse steden. De snelheid van deze operatie suggereert dat ze van tevoren was georganiseerd.
[wordt vervolgd; dit was overigens het 6700ste stukje op deze blog]
#Aragón #ConstanceIIVanSicilië #EersteConcilieVanLyon #Etna #Frankrijk #FrederikII #Italië #KarelVanAnjou #KoenraadIV #Konradijn #LodewijkIXDeHeilige #malaria #ManfredVanSicilië #Napels #PeterIIIVanAragón #SiciliaanseVespers #Sicilië #Trapani #WillemIIVanHolland
Eindelijk uitgekeken: https://npo.nl/start/serie/de-geniale-vriendin
De geniale vriendin (L'amica geniale / My brilliant friend)
Echt een aanrader. Voor zij die het niet kennen: het is een gespannen dramaserie in een arme wijk in het #Napels van de jaren 50 tot en met begin jaren 80 in de vorige eeuw. Over een vriendschap tussen twee vrouwen, met daarbij politieke spanningen, armoede, klassenverschillen, maffia-achtige praktijken, seksisme.
#GazaProtest [2] #Italy #Napels
"NAPOLI, ITALY: Pro-Palestine protestors filled the streets after Israel resumed its full war on Gaza" [ ± 1min]
by BreakThroughNews [Mar 18, 2025]
https://www.youtube.com/shorts/PrfbB5DXJ5M
#NeverAgain #StopTheGenocide
#JailForNetanyahu #JailForGallant #SmotrichRaus
Cornelis de Bruijn (2) Rome
Handtekeningen van kunstenaars uit de Lage Landen in de Santa Costanza; de handtekening van Cornelis de Bruijn ontbreektDit is het tweede van dertien stukjes over Cornelis de Bruijn. Het eerste was hier.
***
Op reis
Ik eindigde mijn vorige stukje met de opmerking dat Cornelis de Bruijn Holland had verlaten. Op 1 oktober 1674 was hij met zijn collega Pieter van der Hulst (1651-1727) Nederland afgereisd naar Italië. Omdat de Guerre de Hollande nog steeds voortduurde, konden ze niet de weg langs de Rijn nemen, maar moesten ze een omweg maken. Ze bezochten dus eerst Leipzig en Wenen, en waren op de feestdag van Sint-Nikolaas, 6 december dus, in Venetië.
Hoe financierde De Bruijn zijn reis? Dit is een onopgelost raadsel. Mogelijk heeft hij geld gespaard en had hij rijke vrienden, maar er zijn geen aanwijzingen dat zij de reis hebben betaald. Ook stond hij niet op de loonlijst van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC). We weten dat de kunstenaar tekeningen verkocht en bijverdiende met het schilderen van portretten, maar het is onduidelijk of dit voldoende was. Nog verrassender is dat hij bij terugkeer een fortuin bezat, dat hij zou investeren in de publicatie van zijn reisverslag, Reizen door de vermaardste Deelen van Klein Azië.
Misschien had De Bruijn, net als die andere beroemde reiziger, Giacomo Casanova (1725-1798), soms een bijbaantje als inlichtingenagent. Zulke opdrachten werden goed betaald en waren niet ongebruikelijk; het was ook geen echte spionage, het was slechts het verzamelen van informatie in het buitenland. Redelijk onschuldig dus, maar toch was het beter er niet te veel over te praten. (Casanova noemt enkele van zijn opdrachten, maar heeft er meer gehad, waarover hij zwijgt.) De aanname dat hij weleens inlichtingen verzamelde, verklaart enkele lacunes in De Bruijns boeken, zoals zijn teleurstellende beschrijving van Constantinopel, zijn bezoek aan de havenstad Livorno, waar voor een schilder niets viel te beleven, het opvallend warme welkom in Smyrna en – vooral – zijn goede contacten met hovelingen van Willem III.
Heilig Jaar
Vanuit Venetië vervolgden De Bruijn en Van der Hulst hun weg naar Florence. Ze bereikten Rome vlak voor Kerstmis, net op tijd om er getuige van te zijn dat paus Clemens X het begin vierde van het Heilig Jaar 1675. Volgens De Bruijn was dat feest een van de redenen voor zijn grand tour. Dat is opnieuw vreemd, want hij was lutheraan en niet katholiek. Hoe het ook zij, de jonge kunstenaar was onder de indruk van de ceremonie en was er trots op dat hij een fragmentje van de Porta Sancta had bemachtigd, de stenen deur van de Sint-Pieter die tijdens een Heilig Jaar wordt verwijderd.
Rome
De Bruijn hield van Rome. Hij zou er tweeënhalf jaar blijven. En niet als enige. Veel kunstenaars brachten enige tijd door in het aloude artistieke centrum, maar ze konden als buitenlanders niet zomaar lid worden van een Romeins gilde, terwijl niet-katholieken zich niet mochten aansluiten bij de Accademia di San Luca.
Toch waren er verenigingen waarin buitenlandse schilders elkaar ontmoetten. De Nederlandse club, bekend als de Bentvueghels, was een van de meest beruchte. De leden verzamelden zich in de kerk van Santa Costanza, die ze beschouwden als de oude tempel van Bacchus, de god van de wijn. De decoratie vol wijnranken en druiven plukkende eroten gaf daar ook wel aanleiding toe, hoewel het in feite een oud mausoleum was. In elk geval deden de kunstenaars daar wat je verwacht van vereerders van Bacchus. Op de muren zie je nog steeds de pseudoniemen van de bohemiens, maar Adonis en Zonnebloem (De Bruijn en Van der Hulst) staan er niet bij.
Rome, Santa Costanza
Reisverslag
Toch weten we dat ze zijn ingehuldigd en is De Bruijns beschrijving van zijn “doop” een van de belangrijkste bronnen voor de geschiedenis van de Bentvueghels.
Het is wonderlijk dat hij in dit deel van zijn reisverslag wel ingaat op verschillende soorten wijn, maar weinig heeft te zeggen over het artistieke klimaat van Rome. Ook heeft hij geen illustraties van de stad opgenomen in zijn boek. Weinig woorden over het conclaaf van 1676, waarbij Innocentius XI werd gekozen. We weten niet waar De Bruijn woonde, hoe hij voorzag in zijn levensonderhoud, waarom hij ruzie kreeg met Van der Hulst. Kortom, zijn beschrijving van zijn verblijf in Rome is weinig informatief. Misschien had hij iets te verbergen, maar waarschijnlijker is dat de jongeman gewoon genoot van het leven.
Naar het oosten
In april 1677 verliet De Bruijn, inmiddels ongeveer vijfentwintig jaar oud, Rome. Hij bezocht Napels (met opnieuw vinologisch commentaar), keerde terug naar Rome, nam afscheid van de Bentvueghels en bereikte in juni Livorno.
Dit is een van de grootste mysteries van zijn reis. Hij had zich kunnen vestigen in een belangrijk artistiek centrum als Florence, Lucca, Pisa of Siena, maar hij bleef een jaar in wat misschien wel de saaiste stad van Italië is. Een mogelijke verklaring is spionage: Livorno was de beste plek in Italië om bewegingen van de Franse marine te observeren. Hoewel de vredesonderhandelingen waren begonnen, waren Frankrijk en de Republiek nog steeds in oorlog. De Tyrrheense Zee was een van de resterende krijgstonelen.
De Bruijns schets van de StromboliIn het voorjaar van 1678 besloot Cornelis de Bruijn de Griekse en Turkse steden aan de Egeïsche Zee te bezoeken en ging aan boord van een schip naar het oosten. Via de uitbarstende Stromboli en door de Straat van Messina bereikte hij de Ionische Zee. Observaties over Skylla en Charybdis ontbreken in het reisverslag niet. Na korte stops op Kythera, Melos, Delos en Chios kwam hij op 18 juli aan in Smyrna.
#Bentvueghels #ClemensX #CornelisDeBruijn #Florence #GiacomoCasanova #grandTour #GuerreDeHollande #HeiligJaar #InnocentiusXI #Italië #Izmir #Leipzig #Livorno #Napels #PieterVanDerHulst #ReizenDoorDeVermaardsteDeelenVanKleinAsia #Rome #SintPietersbasiliek #Smyrna #StadhouderKoningWillemIII #Stromboli #VOC_ #Venetië #VerenigdeOostIndischeCompagnie #Wenen
Voor de kust van #Bacoli, niet ver van #Napels in #Italië, hebben #onderwaterarcheologen een #marmeren #vloer van een verzonken #Romeinse #villa blootgelegd en gerestaureerd. De vloer is gemaakt met de #opussectile-techniek, waarbij met nauwkeurig gesneden stukken steen of marmer ingewikkelde #geometrische patronen werden gemaakt.
https://arkeonews.net/marvelous-marble-floor-of-sunken-roman-villa-restored-in-bacoli/
De bijzonder gave bronzen #Romeins-#Etruskische #beelden die eind 2022 zijn gevonden in de oude thermen van San #Casciano in #Toscane zijn op tournee in Italië. Ze zijn nu tot en met 30 juni 2024 te zien in #Napels.
https://www.ilgiornale.nl/unieke-bronzen-beelden-san-casciano-te-zien-in-napels/
#Mozaiek uit #pompei. Millenia oud. Te zien in het archeologisch museum #Napels. Zo een rijkdom. #art #fish
Maandagavond 4 september wordt om 19.30 in bioscoop Figi de film ‘Nostalgia’ vertoond in de serie Boek & Film. Gebaseerd op de gelijknamige roman van Ermanno Rea. "Felice Lasco keert terug naar zijn geboortestad Napels om voor zijn doodzieke moeder te zorgen. Hij is meer dan veertig jaar weggeweest."
Zie https://zeistermagazine.nl/nostalgia
#zeist #zeistermagazine #film #boek #figi #literair #literairzeist #nostalgia #ermannorea #napels #mafia #moeder #terugkeer #inleiding #nostalgie #roman
Enkele sfeerbeelden uit #Napels, de camera van mijn smartphone is niet al te best 😅. #Italië en de #Italianen hebben mijn hart weeral gestolen. ♥️
Ik denk dat ik nog nooit zo'n fantastische ervaringen heb gehad als de voorbije dagen in #Napels. ❤️
Met een nieuwe techniek om #muonen (soort deeltjes) te meten, hebben onderzoekers van het Italiaanse instituut voor kernfysica diep onder #Napels een #grafkamer ontdekt uit de 6e tot 3e eeuw v. Chr. (oud-Griekse periode van #Neápolis = 'nieuwe stad').(1)
https://wibnet.nl/techniek/kosmische-stralingsdeeltjes-duiden-op-2500-jaar-oud-ondergronds-graf
Mocht je nou nog nooit in #Napels zijn geweest: naar mijn mening heeft deze regio beste combinatie van allerlei bezienswaardigheden van heel Europa. Je moet het wel vantevoren even goed voorbereiden, want je krijgt het wat minder op een presenteerblaadje voorgeschoteld dan in veel andere Europese steden.
Morgen vertrek ik alweer uit #Napels
Omdat ik twee keer eerder Napels en omgeving heb bezocht, had ik niet meer echt een lijstje van dingen die ik perse wilde zien. Het waren eigenlijk allemaal last-minute beslissingen wat ik ging doen afgelopen twee dagen.
Ferrovie Cumana, een andere spoorlijn tussen #Napels en Pozzuoli, van een andere maatschappij dan TrenItalia.
Voor de kust van #Pozzuoli, een Italiaanse stad westelijk van #Napels, hebben #onderwaterarcheologen twee marmeren altaren gevonden uit een #tempel van de #Nabateeërs. Zij hadden een handelspost in het #Romeinse Pozzuoli.
https://historianet.nl/beschavingen/romeinse-rijk/verdronken-arabische-tempel-gevonden-bij-italiaanse-kust